زمان مطالعه: < 1 دقیقه ای اشکها بریزید، اشعار مذهبی، چاپ هفتم، انتشارات علمیه اسلامیه، 1363، صفحات 219 ، 217. چو باده نرگس مستت، بهانه داد به دستم‏ سبوی هوش به سنگ گران عشق شکستم‏ به یاد ساقی کوثر، شدم به بزم تو سقا زشوق بی‏خبر از خویش و، از ولای تو مستم‏ شده است خانه‏ی دربست دل، حریم خیالت‏ که باب چشم امیدم به

زمان مطالعه: < 1 دقیقه از کنار نهر «علقم» دست خالی آمدم‏ هیچ می‏دانی تو خواهر با چه حالی آمدم‏ زرد روی و اشک ریز و داغدار و نا امید پشت من بشکست و با قد هلالی آمدم‏

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 212. کدام ماهی، عطشان به ساحل افتاده‏ که آتش از لب خشکش به هر دل افتاده‏ کنار علقمه، این مه بود کدامین ماه‏ که این چنین متلاشی به ساحل افتاده؟ مگر که ماه بنی‏هاشم است کرده سقوط؟ چو مشک با علمش در مقابل افتاده‏ دو دستش از بدن افتاده، خورده چشمش تیر به دام حلقه‏ی دشمن، چه مشکل

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 210. بر لب آبم و، از داغ لبت می‏میرم‏ هر دم از غصه‏ی جانسوز تو آتش گیرم‏ مادرم داد به من درس وفاداری را عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم‏ سعی‏ها کرد عدو، تا کندم از تو جدا با وجودت که تواند که کند تسخیرم؟ در نگاه غضب آلوده‏ی من، دشمن دید که چو شیری من از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 209. عباس! ای ز شیر خدا مانده یادگار عباس! ای خروش تو در چرخ، پایدار از همت تو، پرچم دین است سربلند از هیبت تو، رایت کفر است بی‏قرار سعی عدو به مرز دفاع تو بی‏اثر دشمن چو مشت کاه و تو چون کوه استوار هر قهرمان، به جنگ تو مقهور و دستگیر هر پهلوان، به رزم تو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 202 (عنوان بالا «بلا گردان تو» بود. بدین صورت تغییر یافت(. دوست دارم: شمع باشم، تا که خود تنها بسوزم‏ بر سر بالینت امشب، از غم فردا بسوزم‏ دوست دارم: هاله باشم تا ببوسم روی ماهت‏ یا شوم پروانه، از شوق تو بی پروا بسوزم‏ دوست دارم: ماه باشم تا سحر بیدار باشم‏ تا چو مشعل بر سر