زمان مطالعه: 3 دقیقه دیوان خیاط تهرانی، از انتشارات قدر، قم، 1365 هـ. ش، صفحه 624. باز بحر فکر ما طغیان نمود کرد کلکم در محیط خون ورود بند بندم گشت نالان مثل نی‏ در عروقم خون به جوش آمد چومی‏ لشکر غم خیمه زد اندر دلم‏ حس ظاهر شد برون از پیکرم‏ بین چه آمد بر سر سلطان عشق‏ چون مصادف گشته با

زمان مطالعه: 4 دقیقه مثنوی مقامات الابرار، دفتر چهارم روضة الشهداء، آیةالله شیخ محمد حسین آیتی بیرجندی چاپ اول، تهران، 1337 ه. ش صفحه 389. چون نماندی در معسکر (1) کس بجا غیر فرزندان شاه مرتضی‏ تاخت در میدان رزم و پر دلی‏ ذوالعلا بوبکر (2) فرزند علی‏ تاخت در میدان و می‏گفت آن فتی‏ همان منم شبل علی مرتضی‏ قصر فخر مرتضی باشد

زمان مطالعه: 3 دقیقه میر علمدار شه کربلا یافت اجازت زشهید ولا تا زپی آب رود با شتاب‏ و ز دل اطفال برد التهاب‏ میرسپه در طلب آب رفت‏ کز دل طفلان زعطش تاب رفت‏ دیده پر آب و دلش آتش فشان‏ وز شرر طور به جانش نشان‏ تشنه لب آن ساقی آب حیات‏ راند فرس جانب شط فرات‏ چرخ شد آگاه و بر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه دیوان کامل دکتر رسا، اثر طبع دکتر رسا، کتابفروشی باستان، مشهد 1348 ه. ش، صفحه 143. ای که خورشید زند بوسه به خاکت زادب‏ ز فروغ تو کند جلوه‏گری ماه به شب‏ تویی آن گل که ز پیدایش گلزار وجود بلبلان یکسره خوانند به نام تو خطب‏ نیست در آینه‏ی ذات تو جز نور خدا نیست در چهره‏ی تابان تو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مژده که از دامن‏ام‏البنین‏ سر زده خورشید در این سرزمین‏ میر و علمدار شه کربلا نور دل حیدر و ام‏البنین‏ ماه بنی‏هاشم خورشید حق‏ کوکب رحمت شه دنیا و دین‏ آنکه شده دست یداللهیش‏ چون اسدالله برون زآستین‏ اختر تابنده‏ی برج حیا گوهر رخشنده‏ی بحر یقین‏ باد سحر هر دم از این بوستان‏ مشک برد تحفه به صحرای چین‏ خاک

زمان مطالعه: < 1 دقیقه زهی فرزند حیدر کز رشادت‏ ربود از همگنان گوی سعادت‏ عیان از دامن‏ام‏البنین شد درخشان کوکب زهد و عبادت‏ به رضوان غبطه می‏ورزند بر او که دارد افسر فضل و سیادت‏ به مولایش حسین بن علی داشت‏ زجان، عباس، اخلاص و ارادت‏ ادب را بین که ماه از بعد خورشید تجلی کرد هنگام ولادت‏ ولی پیش از برادر آن علمدار