زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 523. هر عاشقی که در ره معشوق جان دهد جان را نوید زندگی جاودان دهد زان پیشتر که جان دهد اندر رهش زدست‏ مال و عیال و سیم وزر و خانمان دهد از جان و دل چو «اختر طوسی» علی الدوام‏ داد سخن به مدح خدیو مهان دهد عباس، شبل شیر خداوند کآفتاب‏ هر صبح بوسه‏اش به در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه، 529. ای که هستی طالب دیدار با انوار عشق‏ دیده‏ی دل باز کن تا بنگری دیدار عشق‏ با وجود آن که هر مشکل آسان عقل‏ عقل هم حیران بود پیوسته اندر کار عشق‏ از می‏غم خواهی ارسازی تهی مینای دل‏ مست شو ای هوشیار از ساغر سرشار عشق‏ ساغری از باده‏ی خمخانه‏ی وحدت بنوش‏ تا نماند بر تو

زمان مطالعه: 2 دقیقه دیوان فرصت (فرصة الدوله) شیرازی، مقدمه و تصحیح علی زرین قلم، کتابفروشی سیروس، تهران 1337 هـ. ش، 446. دارم از کینه‏ی سپهر برین‏ زخمها بر دل و همه خونین‏ بارم از دیده اشکهای روان‏ کشم از سینه ناله‏های حزین‏ همه جانها به حسرت و غم جفت‏ همه دلها به درد و غصه قرین‏ تا به دامان زده گریبان چاک‏ خلق

زمان مطالعه: 2 دقیقه دیوان مرحوم حاج شیخ محمد حسین غروی اصفهانی (معروف به کمپانی(، دارالکتب الاسلامیة، تهران، 1338 هـ. ش، صفحه 117. دل شوریده‏ نه از شور شراب آمده مست‏ دین و دل ساقی شیرین سخنم برده ز دست‏ ساغر ابروی پیوسته‏ی او محوم کرد هر که را نیستی افزود به هستی پیوست‏ سرو بالای بلندش چه خرامان می‏رفت‏ نه صنوبر که دو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 118. برادر چه آخر تو را بر سر آمد که سرو بلند تو از پا در آمد چه شد نخل طوبی مثال قدرت را که یک باره بی‏شاخ و برگ و بر آمد چه از تیشه این ستم پیشه مردم‏ به شاخ گل و نونهال‏تر آمد دریغا که آیینه‏ی حق نما را بسی زنگ خون بر رخ انور

زمان مطالعه: 3 دقیقه چشمه‏ی خور در فلک چارمین (1). سوخت زداغ دل ام‏البنین‏ آه دل پرده نشین حیا برده دل از عیسی گردون نشین‏ دامنش از لخت جگر لاله‏زار خون دل و دیده روان ز آستین‏ مرغ دلش زار چو مرغ هزار (2). داده ز کف چار جوان گزین‏ اربعة مثل نسور الربی (3). سدره نشین از غمشان آتشین‏ کعبه‏ی توحید از آن