زمان مطالعه: < 1 دقیقه امام حسین علیه‏السلام پس از شهادت عباس علیه‏السلام: »الان انکسر ظهری و قلت حیلتی و شمت بی عدوی.» (1). اکنون کمرم شکست راه و چاره‏ام کم شد و دشمن زبان به سرزنشم گشود. 1) سردار کربلا، ص 290، عباس بن علی، ص 210.

زمان مطالعه: 2 دقیقه خورشید روز عاشورا از افق خونین کربلا طلوع می‏کرد، در حالی که صحرای نینوا پوشیده از شمشیرهای بران و نیزه‏های لرزان بود. شفق گلگون بود و فلق، بغض غم در خود پنهان کرده بود. امام حسین علیه‏السلام نگاهی به اطراف کرد و در آغازین سخن خویش لب به موعظه گشود، قرآن بر سر گذارد و دستان خود را به دعا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سعادتمندان سپاه حسین علیه‏السلام با خود عهد کرده بودند که تا وقتی زنده‏اند نگذارند هیچ یک از خاندان حضرت به میدان برود. آنها می‏خواستند فدایی فرزند فاطمه شوند تا با رویی سپید به دیدار رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نایل شوند. ساعاتی پس از ظهر عاشورا صحرای نینوا از حماسه‏سازان خالی شد و تمامی پیشمرگان حسینی

زمان مطالعه: 3 دقیقه داغ آلاله‏های خونین، وجود امام و یاران را از اندوه و ماتم لبریز کرده بود. عباس که جای جای میدان را زیر نظر داشت، بیش از دیگر اصحاب در فشار نینوای حوادث می‏سوخت؛ گاهی صدای العطش کودکان، زمانی فریاد ناله‏ی زنان، ساعتی اندوه یتیمان و در کنار این مصایب مشاهده‏ی به خون غلتیدن همرزمان و فریاد طاقت سوز امام شهیدان

زمان مطالعه: 2 دقیقه عباس، که پند و اندرز خود را بی‏ثمر دید، به سوی ابوعبدالله علیه‏السلام بازگشت و طغیان و عناد دشمن را بازگو کرد. اما ناگاه فریاد العطش کودکان را شنید. امواج اندوهبار این سخنان، سیلی سختی بر روان او بود. دیگر توان بردباری نداشت. بر اسب نشست و در حالی که نیزه‏ای در دست و مشک آبی بر دوش داشت به

زمان مطالعه: 2 دقیقه شعارهای شعور افروز اخلاص و شجاعت عباس همچنان وی را به خیمه‏ها نزدیک می‏کرد که انبوه دشمن راه را بر او بستند و نبرد تن به تن شدیدتر شد. در این هنگام یزید بن رقاد جهنی به کمک حکیم بن طفیل، پشت درخت خرمایی به کمین نشست و دست راست عباس را از بدن جدا کرد. حضرت شمشیر را به