دسته بندی: مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل در شعر فارسی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 10. آب فرات قابل لبهای او نبود این دجله تا به آن قدرش آبرو نبود عباس زان نکرد لبی از فرات تر کاو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 39. آن شب که شب از حادثه اقبال سحر داشت‏ بزمی به سراپرده‏ی خورشید، قمر داشت‏ نی داشت غریبانه نوائی زدل خون‏ نائی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 50. بزن جام از می‏جان پرور عشق‏ بگیر از دست ساقی، ساغر عشق‏ برآید آفتابی هستی افروز شود هر دل سپند مجمر عشق‏

زمان مطالعه: 2 دقیقه همان، صفحه 82. عباس، یعنی عشق و ایثار و شهامت‏ یعنی نمود بارزی از استقامت‏ عباس یعنی مرگ را باور نکردن‏ یک لحظه در ناباوری‏ها

زمان مطالعه: < 1 دقیقه کاروانی از شعرهای عاشورائی در هفت منزل، به کوشش مرکز پژوهشهای فرهنگی بنیاد شهید انقلاب اسلامی، چاپخانه بنیاد شهید، تهران، زمستان 1374 ه. ش صفحه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به پیش چون تو دریایی، سرابم می‏توان گفتن‏ سراپا دیده‏ی شوقم، حبابم می‏توان گفتن‏ تو عطشان بر لب دریا و من سقای دربارت‏ شها از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 202 (عنوان بالا «بلا گردان تو» بود. بدین صورت تغییر یافت(. دوست دارم: شمع باشم، تا که خود تنها بسوزم‏ بر سر بالینت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 209. عباس! ای ز شیر خدا مانده یادگار عباس! ای خروش تو در چرخ، پایدار از همت تو، پرچم دین است سربلند از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 210. بر لب آبم و، از داغ لبت می‏میرم‏ هر دم از غصه‏ی جانسوز تو آتش گیرم‏ مادرم داد به من درس وفاداری

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان، صفحه 212. کدام ماهی، عطشان به ساحل افتاده‏ که آتش از لب خشکش به هر دل افتاده‏ کنار علقمه، این مه بود کدامین ماه‏