یا جدا یا اباالفضل

در سالهایی که وسایل نقلیه‏ی کاروانی مسافرتی (اتوبوس) تازه فراهم آمده بود، یک روز در نزدیک منجیل گیلان بر اثر لغزشی، اتومبیل از جاده منحرف شده و در معرض سقوط به داخل دره قرار می‏گیرد. از قضا یک روضه خوان پیرمرد و لاغر اندام به نام حاج سید مرتضی کسائی نیز در آن اتوبوس حضور داشته است. وی که در صندلی ردیف اول نشسته بود و مرگ همگان را به چشم می‏دید فریاد می‏کشد، یا جداه! سپس سریعا خود را از درب اتوبوس به بیرون پرتاب می‏کند و بار دیگر فریاد می‏زند: یا اباالفضل العباس علیه‏السلام و با سرعتی سریعتر از اتوبوس، یک قطعه سنگ بزرگ را به میان دره‏ی جلوی ماشین می‏اندازد و با این کار، موجب توقف اتوبوس می‏شود و زائرین کربلا را که به شهر رشت بر می‏گشتند. از مرگ قطعی نجات می‏دهد، و در حقیقت خداوند بزرگ، عظمت نام مبارک عباس بن علی علیه‏السلام را به این طور جلوه‏گر می‏سازد.

آن روضه خوان می‏گفت: وقتی که فریاد زدم «یا ابوالفضل علیه‏السلام» مثل اینکه به چشم خود دیدم که حضرت مرا به طرف سنگ بزرگی که حرکت دادنش برای من مقدور نبود، راهنمائی کرد در نتیجه خداوند آنها را نجات داد.