در روز تاریخی عاشورا و واقعه جانگداز کربلا حضرت اباالفضل در حالی که با مشک آب عازم خیمههای اهل حرم بودند با وضعی که همه کم و بیش از آن آگاهند و ما به موقع خود درباره آن مشروحا صحبت خواهیم نمود، دو دست مبارکش قطع گردید و بعدا نیز به درجه شهادت نائل آمدند این فداکاری و به این طریق در راه عظمت اسلام و حق و حقیقت جان دادن برای آن حضرت مقام عظیمی به بار آورد که در
بزرگی و اهمیت آن قلم از تفسیر عاجز است و خداوند به جای دو دست مبارکش که از بدن جدا شد و بال به آن وجود مقدس عطا فرمودند و فرمایش حضرت سجاد (ع) مؤید این امر است امام (ع) میفرمایند: رحمت خدا بر عباس (ع) عمویم باشد که جان خود را فدای برادرش نمود تا آنکه در یاری او دو دست خود را از دست داد و خداوند یکتا به جای دو دست دو بال در بهشت به وی عطا فرمود.
در ضمن باید دانست که عنوان «طیار» علاوه بر حضرت اباالفضل (ع) به حضرت جعفر بن ابیطالب برادر مولای متقیان که در جنگ، در زمان حضرت رسول اکرم به شهادت رسیدند نیز اطلاق گردیده است.
