حامل اللواء – پرچمدار

پرچم و یا به قول قدما علم در جنگهای گذشته که صورت تن به تن داشت بسیار مهم و در خور توجه کامل بود زیرا اهتزاز و پابرجا بودن پرچم علامت پیشروی و مقاومت و عدم اهتزاز و سرنگون شدن آن نشانه شکست و ناکامی محسوب می‏گردید و چه بسا که یک لشگر که دارای حسن مقاومت خوبی بوده در اثر سرنگون شدن پرچم دچار هزیمت گردیده‏اند زیرا سربازان سقوط پرچم را دلیل غلبه دشمن می‏دانسته‏اند و به همین جهت در کلیه جنگها همواره سعی و کوشش طرفین در این بوده که هر چه زودتر پرچم طرف

را ساقط و در اثر آن روحیه سربازان متخاصم را متزلزل نمایند و لذا پیوسته پرچمدار از بین شجاعترین و ورزیده‏ترین افراد انتخاب و پرچم به دست او سپرده می‏شده است تا بتواند تا حد امکان در نگهداری آن موفق گردد و پایداری نماید. به طور حتم خوانندگان آگاهی دارند که در جنگ خیبر وقتی ار رسول اکرم سؤال شد که پرچمدار چه کسی خواهد بود فرمودند. «پرچم به دست کسی سپرده خواهد شد که نزد خداوند و رسول عزیز بوده و تا در جنگ شاهد پیروزی را در آغوش نگیرد بازنگردد و از دشمن هراسی به دل راه ندهد» و تلویحا متذکر شدند که پرچمدار کسی باید باشد که مورد توجه خالق و رسول خدا بوده و شجاعت و جنگ‏آوری و رشادت را به حد اکمل دارا باشد و همانطور که می‏دانیم پرچم را به دست علی سپردند که در نتیجه آن فتح درخشان نصیب اسلام گردید و با این ترتیب به اهمیت پرچم و مقام و ارزش پرچمدار پی می‏بریم. همانطور که علی مقام شامخ پرچمداری رسول اکرم را به عهده داشت همانطور نیز حضرت اباالفضل پرچمداری لشگر برادر ارجمند خود

حسین را برعهده گرفت. در شب عاشورا از سیدالشهدا پرسیدند که در واقعه و جنگ فردا، پرچمدار سپاه چه کسی خواهد بود و این وظیفه مهم و خطیر به چه فردی سپرده می‏گردد؟

سیدالشهدا در حالی که پیش‏آمد فردا را در نظر خود مجسم می‏فرمودند پاسخ دادند لاعطین الرایة غدا بعلا.

یعنی پرچم به دست گرامی‏ترین، ارجمندترین و ارزنده‏ترین لشگریان سپرده خواهد شد و دیدیم که این امر مهم در خور لیاقت و کفایت اباالفضل بود و آن حضرت در واقعه کربلا تا پای مرگ وظیفه خود را به بهترین وجه انجام داد. و به همین جهت است که به حضرت عباس پرچمدار کربلا و یا به قول معروف علمدار کربلا اطلاق می‏گردد