فرات مهربانی

کاروانی از شعرهای عاشورائی در هفت منزل، به کوشش مرکز پژوهشهای فرهنگی بنیاد شهید انقلاب اسلامی، چاپخانه بنیاد شهید، تهران، 1374 ه. ش، ص 8.

به طاق آسمان امشب گل اختر نمی‏تابد

بنات النعش اکبر بر سر اصغر نمی‏تابد

به شام کربلا افتاده در دریای شب ماهی‏

که هرگز آفتابی این چنین دیگر نمی‏تابد

به دنبال کدامین پیکر صد پاره می‏گردد

که از گودال خون، خورشید بی سر در نمی‏تابد

به پهنای فلک بعد از تو ای ماه بنی‏هاشم‏

چراغ مهر دیگر تا قیامت بر نمی‏تابد

فرات مهربانی تشنه‏ی لبهای عطشانت‏

تو آن دریای ایثاری که در باور نمی‏تابد

کنار شط خون دستی و مشکی پاره می‏گوید

که عباس دلاور از برادر سر نمی‏تابد

علمداری که بر دوشش علم بی‏دست می‏ماند

عطش اشکی به رخسارش زچشم‏تر نمی‏تابد

زخاک تیره هفتاد و دو کوکب آسمانی شد

که بر بام جهان نوری ازین برتر نمی‏تابد