سخنان آسمانی معصومان را با در واژههای یگانه دردانهی الهی حضرت مهدی علیهالسلام ختم میکنیم. امام عزیزی که در زیارت ناحیه، خطاب به عموی شهید خود حضرت ابوالفضل علیهالسلام میفرماید: (1).
سلام بر ابوالفضل عباس، پور امیرمؤمنان علیهالسلام کسی که:
جان خود را نثار برادرش کرد،
دنیا را وسیلهی آخرت خود قرار داد،
فدای برادرش شد،
نگهبان بود و سعی بسیار کرد تا آب را به لب تشنگان برساند،
دو دستش در جهاد فی سبیل الله قطع شد،
خداوند قاتلان او یزید بن رقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند. (2).
آری، ماهتاب وجود ابوالفضل علیهالسلام و آفتاب نگاه امامان معصوم علیهمالسلام چنان ثمر آفرینی کرده که صدها سال است قلوب شیعیان و شیفتگان در سراسر عالم به سوی نام و یاد و صحن و سرای عباس پر میکشد. از کودکان خردسال تا انسانهای کهنسال نام ابوالفضل، عباس و قمر بنیهاشم را ذخیرهی صداقت سخنان خود و پشتوانهی صحت اعمال خویش میدانند (3) و با قسم به نام فرزند امالبنین، خویشتن را از گرداب ابهام و تردید دیگران خلاصی میبخشند. آنان جانها، اموال، فرزندان و زنان خاندان خود را در پرتو این اسم مبارک و مقدس ایمن میدانند، بر این باور الهی روزها و هفتههای خود را میگذرانند و لب به سپاس خدای سبحان میگشایند. از این رو دشمنان آگاه جرأت، برابری و مبارزه با چنین باورهای پاک و آسمانی را در خود نمییابند و پلید پیکران ناآگاه نیز تن به ذلت و خواری داده، شکست حقیرانه را برمیگزینند.
1) السلام علی ابیالفضل العباس بن امیرالمؤمنین، المواسی اخاه بنفسه الآخذ لغده من امسه الفادی له الواقی الساعی الیه بمائه المقطوعة یده، لعن الله قاتله یزید بن رقاد الجهنی و حکیم بن الطفیل الطائی.
2) بطل العلقمی، ج 2، ص 311؛ مولد عباس بن علی علیهالسلام، ص 98؛ العباس بن علی، ص 42 – 41.
3) ر. ک: اسرار الشهاده، ص 341.
