شیعیان شیفته و پیروان ولایت اهل بیت علیهمالسلام سیرهای سپید و روشن از خود به جای گذاردهاند. جوشش عشق و ارادت آنان به خاندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم چنان تأثیر بر آنها گذارده که هر چه را یاد و نام آن پاکان را در اذهان زنده میکند، مورد احترام قرار میدهند. قبر مطهر، محل عبادت،
مسیر عبور، جای پا و هر اثری هر چند کوچک را بزرگ شمرده و غبارش را سرمهی چشم میسازند.
مقام دستهای حضرت ابوالفضل علیهالسلام جایگاهی است، که از دیرباز مورد توجه شیعیان بوده است.
مقام دست راست در شمال شرقی دروازهی بغداد، در محلهی بابخان، نزدیک در شرقی صحن حضرت ابوالفضل علیهالسلام قرار دارد. در دیوار مقام، ضریحی کوچک وجود دارد که کتیبهی آن، دو بیت فارسی است:
افتاد دست راست خدایا ز پیکرم
بر دامن حسین رسان دست دیگرم
بر دامن حسین رسان دست دیگرم
اما هزار حیف که یک دست بیصداست (1).
مقام دست چپ عباس در بازارچه، نزدیک در کوچک صحن در جنوب شرقی، واقع است. بر دیوار نردهای قرار دارد که بر کاشیهای آن اشعاری از شیخ محمد سراج نوشته شده است. ترجمهی شعرها چنین است:
اگر میخواهی از من بپرس و به پاسخ قانع کنندهام گوش کن.
همانا در این مکان مقدس دست چپ عباس، که دریای کرم بود، قطع شد.
آری، پس از آن که دست راست او در کنار علقمه از تن جدا شد، در اینجا دست چپش قطع شد.
اشک دیدگان را بر چهرهات رها کن و در این غم گریه کن که شایسته است به جای اشک، خون گریه کنی (2).
1) تاریخ بنا و زمان ساخت ضریح و سرایندهی شعر نیست.
2) سل اذا ما شئت واسمع و اعلمثم خذ منی جواب المفهمان فی هذا المقام انقطعتیسرة العباس بحر الکرمههنا یا صاح طاحت بعدماطاحت الیمنی بجنب العلقماجر دمع العین و ابکیه أساحق ان یبکی بدمع عن دم(سردار کربلا، ص 321 و 322(.
