7- سید محمد علی فرزند سید سعید ضیاءالدین کرامتی را این گونه نقل کرد:
یکی از اشخاص با افراد عشیره و قبیلهاش وارد صحن مطهر حضرت ابوالفضل علیهالسلام شدند، از همان عشیره مبلغی پول با یک قطعه طلا به سرقت رفته بود. مقابل ضریح شریف ایستادند و به همان فرد – که متهم به دزدی بود – گفتند: قسم بخور تا ثابت شود که دزد کیست.
آن فرد دو مرتبه دست خود را برای قسم بلند کرد و خواست قسم بخورد، ولی نتوانست چون از ناحیهی دست و زبان مشکل پیدا کرد، چرا که قصدش قسم دروغ بود.
دفعه سوم نیز بهم خورد، از زمین به اندازه سه متر بلند شد، از ناحیهی کمر به زمین خورد و بیهوش شد، سپس گفت: من دزدی کردم و آن پول به سرقت رفت و در آن مکان پنهان نمودم.
در این هنگام مردم صدا میزدند: اباالفضل علیهالسلام او را مجازات نمود.
و این چنین اباالفضل علیهالسلام کیفر مجرم و گنهکار را به سزای عملش رسانید و حقیقت برای صاحبان مال به برکت عنایات حضرت اباالفضل العباس علیهالسلام آشکار شد.
