زندگی شما با خطر مرگ رو به ‏روست

2- حاج جواد زرگر گوید:

در بغداد رفیقی داشتم اما از صابئه (یعنی صبی مسلک(. هنگامی که به بغداد رفتم به محل کارش – که در خیابان نهر می‏باشد و بسیاری از زرگرهای صبی

مسلک در آنجا هستند – رفتم و با هم غذا خوردیم.

روزی با من تماس گرفت و گفت: حاج جواد ان شاء الله! فردا به کربلا می‏آیم و نزد تو غذا خواهم خورد. من لوازم پذیرایی را آماده کردم. او قبل از ظهر رسید و به منزل رفتیم. غذا میل نمود و مقداری استراحت کرد. پس از آن گفت: آقای حاج جواد می‏خواهم با هم به زیارت حضرت عباس علیه‏السلام برویم.

من با شنیدن این حرف خود را آماده نمودم و به اتفاق هم به مرقد مطهر حضرت عباس علیه‏السلام رفتیم. سپس به منزل برگشتیم و او خواست به شهر خود برگردد. هر چه خواستم که او را قانع کنم که بماند قبول نکرد. او را به گاراژ (ترمینال) رساندم و خودم به خانه برگشتم. در این فکر بودم که این زرگر صبی مسلک به چه سبب به زیارت حضرت عباس علیه‏السلام آمد.

بعد از یک هفته به بغداد آمدم و به سراغ رفیقم یعنی همان مرد صبی رفتم. تا در مورد زیارتش سؤال نمایم. پس از چند لحظه نشستن در مغازه‏اش، گفت: چرا نمی‏پرسی که چرا به زیارت حضرت عباس علیه‏السلام آمده‏ام؟

گفتم: دین من و دین شما قائل به وجود خداوند علی قدیر است و خداوند اولیای صالحین دارد و حضرت عباس علیه‏السلام یکی از صالحان و اولیا می‏باشد.

گفت: صحیح است، ولی سبب زیارتم این است که به ناراحتی قلبی خیلی شدید مبتلا شدم. به بیمارستان منتقل شدم و پس از آزمایش کامل پزشکان متخصص گفتند: زندگی شما با خطر مرگ روبه‏رو است.

یادم آمد از این که هنگامی که شما از همه جا مأیوس می‏شدی طلب شفا از خداوند به واسطه‏ی حضرت عباس علیه‏السلام می‏نمودی و خداوند دعایتان را مستجاب می‏نمود.

من هم همان را گفتم که شما می‏گفتید و آنچه که شما انجام می‏دادی من هم

انجام دادم. پزشکان دوباره مرا آزمایش کردند و بهبودی مرا دیدند تا روز چهارم گفتند: سلامتی خود را بازیافتی و می‏توانی بیمارستان را ترک کنی و به سر کار بروی.

بالاخره از بیمارستان مرخص شدم و فقط یک روز در خانه ماندم و سر کار و شغل خود رفتم. همین که احساس راحتی نمودم، به زیارت حضرت عباس علیه‏السلام آمدم تا از عنایتش که مرا از خطر مرگ نجات داد، تشکر نمایم. و این به برکت توسل به آن بزرگوار کرامتی از جانب خداوند متعال بود.