مدح حضرت اباالفضل العباس به نیابت از زبان امام زمان

زمان مطالعه: 2 دقیقه

مرا امام انس و جان گفته‏اند

مهدی صاحب الزمان گفته‏اند

من پسر خون خدا مهدیم‏

وارث خون شهدا مهدیم‏

خون خدا جد نکوی من است‏

حضرت عباس عموی من است‏

عموی من کرامت دائم است‏

عموی من ماه بنی‏هاشم است‏

عموی من باب مراد همه است‏

عموی من عزیز دو فاطمه است‏

عموی من حسین را یار بود

حامی و سقا و علمدار بود

عموی من امید اهل‏بیت است‏

عموی من شهید اهل‏بیت است‏

عموی من قبله‏ی اهل ولاست‏

دیده فرات است و دلش کربلاست‏

عموی من تشنه زدریا گذشت‏

تشنه‏ی دریا نه زدنیا گذشت‏

عموی من باغ گل علقمه است‏

عموی سادات بنی‏فاطمه است‏

عموی من تا به بدن داشت دست‏

چشم زیاری برادر نبست‏

عموی من نام خوشش دلگشاست‏

عموی من همیشه مشکل‏گشاست‏

عموی من که بوده قلبش کباب‏

عکس سکینه دیده در موج آب‏

عموی من با همه آقائیش‏

همیشه بالیده به سقائیش‏

عموی من کیست در اهل‏بیت‏

ساقی بی‏دست و سر اهل‏بیت‏

عموی من بر شهدا ماه بود

باب حوائج الی الله بود

عموی من که پا به هستش زده‏

دست خدا بوسه به دستش زده‏

عموی من پروازش تا خداست‏

سفینة النجات را ناخداست‏

عموی من سلام بر صبر او

که آب گشته زائر قبر او

عموی من دیده به قلب کباب‏

صورت شش ماهه در امواج آب‏

عموی من به آب هم ناز کرد

با جگر سوخته پرواز کرد

عموی من صورت نورانیش‏

شسته شده زخون پیشانیش‏

دو چشم او دو چشمه‏ی اشک بود

تمام هستیش همان مشک بود

حیف که بند دلش از هم گسیخت‏

تمام آرزوش بر خاک ریخت‏

حیف که چشمش هدف تیر شد

دو دست او جدا زشمشیر شد

حیف که وقت سجده آن نازنین‏

دست نبودش که نهد بر زمین‏

ای به تو تکمیل تمام ادب‏

پیمبر عشق و امام ادب‏

ای که غم از شرح غمت سوخته‏

آب شده آتش افروخته‏

بهر تو ای دار و ندار حسین‏

جن و ملک ریخت سرشک از دو عین‏

صفحه و انگشت و قلم گریه کرد

نیزه و شمشیر و علم گریه کرد

داغ تو ای ساقی بی‏چشم و دست‏

پشت حسین بن علی را شکست‏

اشک بده تا که بگریم چو شمع‏

بهر تو در خلوت و در بین جمع‏

»میثم» و از بار گنه خسته‏ام‏

هر چه که هستم به تو دل بسته‏ام‏

ای به عطایت نگه عالمین‏

»اکشف یا کاشف کرب الحسین«