در چهارم صفر سال 1422 هجری قمری مصادف با 29 / 8 / 80 شمسی جناب آقای مشهدی غلام نصیرزاده فرزند قدرت اهل و ساکن دهکده قشلاق از توابع گوگان درباره کرامت مسجد حضرت ابوالفضل العباس (علیهالسلام) گوگان چنین نقل کرد:
اینجانب در سال 1377 شمسی یک رأس گاو هلندی داشتم که آبستن بود. متأسفانه هنگام زاییدن بر اثر غیر متعارف بودن زایش، نزدیک به مرگ بوده است زیرا نمیتوانست بچهاش را بزاید. از این رو یکی از همسایگانم را صدا زدم بیاید و کمک کند تا به هر وسیله ممکن بچه را از بوگان گاو خارج کنیم.
به هر حال، ایشان نیز آمد، با تأسف هیچ کدام نتوانستیم کاری انجام بدهیم. در این وقت از همه جا ناامید گشتیم و علاجم از همه درهای مادی و ظاهری گسسته گشت. بنده چون به حضرت ابوالفضل (علیهالسلام) عقیده و علاقه دارم گفتم: یا حضرت عباس (علیهالسلام) اگر این حیوان از هلاکت حتمی و قطعی نجات یابد، نذر میکنم مبلغ چهارصد تومان به صندوق مسجد حضرت ابوالفضل (علیهالسلام) گوگان واریز کنم.
پس از پانزده دقیقه، به طور معجزه آسا گوساله با حالت طبیعی از زهدان مادرش خارج گردیده و از عنایت قمر بنیهاشم (علیهالسلام) گاو و گوسالهاش از مرگ حتمی نجات یافتند. بنده هم نذرم را ادا کرده و مبلغ مزبور را به صندوق مسجد حضرت ابوالفضل گوگان واریز نمودم.
به عمد و سهو نذرت بر زبان برود
به نذر خویش ز روی کرم وفا بهتر
وفای نذر و وفای عمل بود با قول
میان قول و عمل گر بود بقا بهتر (1).
زینب بگفت: ای مه تابان برادرم
عباس گفت: ستم کش دوران تو خواهرم
زینب بگفت: بعد تو گردم حقیر و خوار
عباس گفت: ناقه عریان شوی سوار
زینب بگفت: مانده حسین بیکس و وحید
عباس گفت: او دم دیگر شود شهید
زینب بگفت: دست تو بوسم برادرم
عباس گفت: دست نماند به پیکرم
زینب بگفت: اهل حرم گشتهاند کباب
عباس گفت: میروم اینک ز بهر آب (2).
1) سروده عالم بزرگوار آقای حسین دهستانی مؤیدی از علمای قرن هفتم.
2) سروده ملامحمد حسین ارجستانی – ره – برگرفته از کتاب انوار المجالس.
