امید است شفایش داده باشند

جناب حجةالاسلام والمسلمین عالم متقی آقای حاج سید محمدعلی میلانی، فرزند آیت العظمی آقای حاج سید محمدهادی میلانی «قدس سره» (متوفی آخرین روز ماه رجب سال 1395 ق(، طی نامه‏ای که برای اینجانب

علی ربانی خلخالی ارسال داشته‏اند، کراماتی جالب نقل کرده‏اند که از این سید بزرگوار تشکر و سپاسگزاری می‏کنم خداوند او و ما را از یاران حضرت امام مهدی قائم آل محمد «عجل الله تعالی فرجه الشریف» قرار دهد. ایشان می‏نویسد:

1. این جانب در دوران شیرخوارگی به دل درد شدیدی مبتلا شدم که از درد آن بسیار گریه می‏کردم، به نحوی که همه از گریه‏ام عاجز شده و به تنگ آمدند و اطبا هم از معالجه‏ام ناامید شدند. مادرم، که من برایش یک دانه و شاید دردانه بودم، مرا از نجف اشرف به کربلا برده و در حرم مطهر حضرت ابوالفضل علیه‏السلام می‏گذارد و کنار ضریح مطهر به حضرت عرض می‏کند: آقا یا شفایش بدهید و یا ببرید!

پدرم، مرحوم آیت‏الله العظمی میلانی، مرا برمی‏دارند و به مادرم می‏دهند و می‏فرمایند امید است شفایش داده باشند. به مجرد اینکه در آغوش مادر قرار می‏گیرم ساکت می‏شوم و دل دردم خوب می‏شود.