گریه‏ی جانسوز دو برادر، و راز گریه عباس

بعضی نقل کرده‏اند، وقتی که امام حسین علیه‏السلام به بالین عباس علیه‏السلام آمد، عباس علیه‏السلام لحظات آخر عمر را می‏پیمود. امام حسین علیه‏السلام روی

خاک زمین نشست، و سر پر خون برادرش عباس علیه‏السلام را بر دامن گرفت، خون چشمهای عباس علیه‏السلام را پاک کرد، و در این هنگام عباس علیه‏السلام گریه می‏کرد، امام حسین علیه‏السلام فرمود:

ما یبکیک یا اباالفضل؛

ای ابوالفضل علت گریه‏ات چیست؟

حضرت عباس علیه‏السلام عرض کرد: «برادرم! و ای نور چشمم، چگونه گریه نکنم که شخصی مثل تو به بالینم آمده و سرم را از خاک برداشته، ولی بعد از ساعتی چه کسی سر تو را از روی خاک بلند می‏کند؟»

امام حسین علیه‏السلام همچنان در بالین عباس علیه‏السلام نشسته بود، ناگاه عباس علیه‏السلام آه بلند و جانسوزی کشید، و روح پاکش به سوی بهشت پرواز کرد، امام حسین علیه‏السلام با صدای بلند مانند شیون، صدا زد:

وا اخاه! وا عباساه!؛

ای وای برادرم! ای وای عباسم. (1).

1) معالی السبطین، ج 1، ص 450.