در این جهان پهناور که جز ذات مقدس حضرت پروردگار احدی از ابتدا و انتهای آن آگاه نیست و نخواهد بود افراد کثیری آمدند و رفتند. شماره قبر گذشتگان را نیز جز خدای علیم کسی نمیداند. مقابر در گذشتگان عموما در دسترس بازماندگان و دیگران قرار گرفته است و هرگاه هر کس بخواهد بر سر آن قبور برود و آنها را وسیله روا شدن حوائج خویش قرار بدهد مانعی در کار نخواهد بود.
پس چرا اولا کسی هر قبری را وسیله روا شدن حاجت خویشتن قرار نمیدهد؟ و ثانیا چنانچه قرار دهد پس چرا نتیجه نمیگیرد؟ و اگر نتیجه میگرفتند پس چرا شهرت نمییابند!؟ از این شرحی که دادیم کاملا واضح و روشن میشود که اهمیت هر قبری نزد خدای جهان به خاطر صاحب آن خواهد
بود. به این معنی که هرگاه از قبری کشف و کراماتی به ظهور و بروز برسد معلوم میشود که صاحب آن قبر نزد خدا آبرومند است.
بنابراین اگر برای افرادی که در راه خدا شهید و فدائی شدهاند هیچگونه افضلیت و اهمیتی در کار نبود همین که خدای توانا قبور آنان را وسیله روا شدن حوائج نیازمندان و مستمندان با اخلاص قرار داده و میدهد برای ایشان کافی بود. از جمله شهیدانی که خدای حکیم قبور آنان را وسیله روا شدن حاجت حاجتمندان قرار داده شهدای خاندان حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل آن بزرگوار است که محل نزول وحی خدا میباشد. کشف و کراماتی که در قبور مقدس پیامبر اعظم اسلام و یازده خلیفه بلافصل آن حضرت که بزرگترین شهید و سرباز راه خدا بودند مشاهده شده و میشود برای افراد منصف و بیغرض قابل انکار نیست.