در روز تاسوعای حسینی به سالهای 1373 – 1372 ابوی گرامی حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید محمد مفتی الشیعه هر ساله به مناسبت تاسوعای حسینی نذر اطعام داشتند و این نذر هر ساله برقرار بود. به حسب اتفاق تاسوعا در چله تابستان سال مصادف میگردد. آن سال تابستان بسیار گرمی بود و عده بیشماری دعوت شده بودند از جمله این مدعوین: مرحوم آیت الله 1- سید حسن حجت فرزند آیت الله مرحوم سید محمد حجت کوه کمرهای 2- مرحوم آیت الله شیخ مصطفی جلیل کرمانشاهی 3- مرحوم آیت الله شیخ عباس طسوجی و دیگر حضرات محترم…
هنگام ظهر وقتی واعظ بالای منبر رفت هوای اتاق به قدری گرم و طاقتفرسا بود که با وجود دو تا کولر آبی هم گرما قابل تحمل نبود، لذا پس از اتمام سخنان واعظ سفره غذا پهن گردید و آقایان مشغول صرف غذای احسان شدند. پس از اتمام غذا عده کثیری از حاضرین در احسان اصرار ورزیدند که دعای پایان احسان را مرحوم آیت الله شیخ عباس طسوجی بخواند که ایشان هم تقبل فرمودند و دعا راخواندند از جمله دعای ایشان: خداوند به حرمت این احسان تاسوعای حسینی و به حرمت حضرت اباالفضل العباس (علیهالسلام) الساعه، رحمت باران الهی را نازل بفرما، و هوا بسیار گرم است تا هوای قلوب مؤمنین خنک و شاد
گردد.
که واقعا جای تعجب بود که به فاصله بیست دقیقه نگذشت که هوا ابری شد و چنان رحمت الهی نازل شد که مجبور شدیم کولرها را خاموش نمائیم و درب و پنجرهها را باز نموده و هوا آن را بسیار خنک و همراه با نسیم بار خنک همراه بود. و دانستیم که کرامت و عنایت حضرت ابوالفضل العباس (علیهالسلام) باعث این امر شده است.
