چند لحظه صبر کنید، همگی شفای کامل خواهید یافت

2. داستان زیر را یکی از وعاظ تبریز، به نقل از افراد موثق، بر سر منبر نقل کرد:

مرحوم دربندی، در ایام اقامتش در عتبات، به منظور زیارت حضرت ثامن‏الحجج علیه‏السلام به ایران آمد و به هنگام مراجعت از طریق آذربایجان عازم عتبات گردید. پیش از مراجعت به عتبات، بنا به تقاضای مردم متدین تبریز به مدت ده روز در آن شهر اقامت کرده و در مسجد جامع تبریز بساط تبلیغ و ارشاد گسترد.

می‏گویند: جاذبه‏ی منبر ایشان به قدری قوی بوده که همه‏ی فضای مدرسه‏ی طالبیه و مساجد موجود در آن، از مردم متدین و عاشق دلسوخته‏ی سالار شهیدان پر می‏گشت، و هر روز جمعی از عاشقان حسینی در اثنای روضه‏ی ایشان غش می‏کردند و روی دست‏ها از مسجد بیرون برده می‏شدند.

در آذربایجان مرسوم است که روز آخر هر مجلسی به قمر منیر بنی‏هاشم علیه‏السلام توسل می‏جویند. لذا مرحوم دربندی نیز روز نهم مجلس اعلام کرد: فردا، روضه‏ی حضرت ابوالفضل علیه‏السلام را می‏خوانم؛ هر کس مریضی صعب‏العلاج دارد بیاورد اینجا، که ان شاء الله شفای همه‏شان را از قمر منیر بنی‏هاشم علیه‏السلام خواهیم گرفت.

روز بعد در شهر تبریز هر چه مریض و مریضه بود، به مجلس ایشان آوردند: تعداد بیمارانی که با پای خود به مجلس آمدند بی‏شمار بود و تعداد کسانی که روی تخت و یا با وسایل دیگر به مجلس آورده بودند به بیست و هفت نفر می‏رسید.

هنگامی که مرحوم دربندی وارد مسجد شد نزد بیماران رفت و از آنها تفقدی کرد و به آنان فرمود: چند لحظه صبر کنید، همگی با شفای کامل از این مجلس بیرون خواهید رفت.

زمانی نیز که بر فراز منبر قرار گفت، خطاب به قمر منیر بنی‏هاشم علیه‏السلام عرض کرد: ای مولای من، من به عنوان نوکر شما به اهالی این شهر وعده داده‏ام که امروز همه‏ی

بیمارانشان از این مجلس با تن سالم بیرون می‏روند؛ از کرم شما بسیار دور است که نوکر خود را در میان این همه مردم، بی‏اعتبار کنید.

آنگاه روضه‏ی بسیار باحالی خواند که در نتیجه‏ی آن همه‏ی مردم با بی‏تابی گریه کردند و جمعی غش کرده و روی دست مردم به بیرون برده شدند. هنگامی که مجلس به پایان رسید، همه‏ی آن 27 نفر با پای خود، با تن سالم و شفای کامل به منزل خود رفتند! و این یکی از برکات حضرت ابوالفضل علیه‏السلام است که در یک مجلس ده‏ها نفر مریض صعب‏العلاج با توسل به آن باب‏الحوائج الی الله شفا پیدا کنند. (1).

1) مرحوم دربندی از معاصرین شیخ انصاری، دانشمندی بسیار برجسته، و صاحب تألیفات گرانمایه‏ای چون: خزائن الأحکام، خزائن الأصول، اسرار الشهادة و سعادات ناصریه می‏باشد، در «دربند» از توابع شیروان بر کرانه‏ی دریای خزر به دنیا آمده است. وی که در رشته‏های فراوانی از علوم عربی بسیار قوی و صاحب نظر بود، در نشر معارف اسلامی و بالخصوص در احیای مراسم عزاداری مساعی جمیله داشت، و در روی منبر بر سر و صورتش می‏زد و همه‏ی مستمعان را به گریه می‏آورد. مرحوم دربندی به سال 1285 و یا 1286 ه در تهران درگذشت و پیکر پاکش به عتبات عالیات انتقال یافت و در صحن مطهر سالار شهیدان امام حسین علیه‏السلام به خاک سپرده شد (ر. ک، ریحانةالأدب: مدرس تبریزی، جلد 2 صفحه‏ی 217(.