جناب مستطاب حجةالاسلام والمسلمین علامهی محقق، آقای حاج شیخ باقر شریف قرشی در کتاب ارزشمند «العباس بن علی علیهماالسلام«، حیات فرزندش را مرهون عنایات قمر بنیهاشم حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام میداند. وی در مقدمهی کتابش چنین مینویسد:
هنگامی که عباس علیهالسلام به شهادت رسید، امام حسین علیهالسلام غربت، تنهایی و فقدان برادر را احساس کرد و همهی آرزوی خود را در زندگی از دست داد و به تلخی بر او گریست و با قلبی حزین بر او ندبه کرد و سپس به میدان جنگ شتافت تا خود نیز به شهادت رسید و برادر را در بهشت برین دیدار کرد.
سلام خدا بر تو باد ای ابوالفضل که در زندگی و شهادتت، آینهی تمامنمای همهی ارزشهای انسانی بودی، و همین افتخار تو را بس، که به تنهایی نمونهی والایی از شهیدان طف بودی که به قلهی مجد و کرامت دست یافتند.
چند سال قبل بر آن بودم تا شرف نوشتن سیرهی ابوالفضل العباس علیهالسلام، پیشاهنگ شرافت و کرامت این امت، را نصیب خود سازم. یکی از فضلا و آقایان حوزهی علمیهی نجف نیز این درخواست را از من داشت، لیکن اشتغال به نوشتن دائرة المعارفی دربارهی امامان اهلبیت علیهمالسلام مرا از اجابت این خواسته بازمیداشت، تا آنکه یکی از فرزندانم دچار حادثهای ناگوار شد و من و او، خاضعانه، از خداوند رفع گرفتاری را مسئلت
نمودیم. خداوند متعال دعای من و او را اجابت کرد و او را نجات داد – الحمدلله.
پس از آن، فرزندم از من خواست کتابی دربارهی زندگی و شهادت ابوالفضل علیهالسلام بنگارم و من هم خواستهاش را برآوردم. موضوعی را که در دست نوشتن داشتم متوقف کردم و به امید آنکه خداوند موفقم گرداند تا به گونهای روشن و کامل با در نظر گرفتن واقعیت و حفظ حقیقت، آنچه را بایسته است بنگارم، متوجه ابوالفضل علیهالسلام گشتم و گام در این راه نهادم که، «مرا لطف تو میباید، دگر هیچ«. (1).
1) نقل از: زندگانی حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام، ترجمهی کتاب شریف العباس بن علی علیهالسلام ترجمهی سید حسن اسلامی، از انتشارات جامعهی مدرسین حوزهی علمیهی قم.
