جناب مستطاب حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج سید محمد آل طه، از خطبای نامی و افتخار حوزهی علمیه و شهر مذهبی قم، به نقل از حجةالاسلام والمسلمین آیةالله آقای شیخ نصرتالله میانجی «قدس سره» حکایتی را برای نویسندهی کتاب نقل فرمودند که ذیلا میخوانید. مرحوم میانجی گفتند:
37. یکی از سالها برای تبلیغ دین مقدس نبوی صلی الله علیه و آله و سلم به آذربایجان رفته بودم. بعد از انجام وظیفه، عازم شهر مقدس قم بودم که شخصی آمد و یک جاجیم دست بافت محل را به عنوان اینکه نذر حضرت ابوالفضل علیهالسلام است، به من داد. جاجیم را با خود به قم آوردم. سپس به محضر مبارک مرحوم آیتالله العظمی سید محمد حجت کوهکمری «قدس سره» متوفای جمادیالاول سال 1372 ق، مطابق 29 دیماه، 1331 شمسی هجری رفته و گفتم: آقا، جاجیمی را که نذر حضرت ابوالفضل علیهالسلام کردهاند، از آذربایجان به قم آوردهام، اینک چه باید بکنم؟ فرمودند: آن را به نیت حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام به فقیری بده تا استفاده کند.
من فکر کردم این جاجیم چیز نفیسی است، حیف است آن را از دست بدهم. لذا آن را قیمت کرده و مبلغی را برابر قیمت آن را به فقیر دادم و جاجیم را خودم برداشتم. بعد از مدتی، شب در عالم رؤیا دیدم که من به صورت گاو درآمدهام و مرا به خیش بستهاند زمین را شخم میزنم و آن کسی که مرا میراند چوبی در دست دارد که معمولا گاورانان به دست میگیرند و سر آن میخی هم میزنند. باری شخص مزبور، مرا با آن وسیله میراند تا خیشی که به من متصل بود زمین را بشکافد! به کسی که مرا میراند گفتم: آخر من چه گناهی کردهام که باید این جور در عذاب سخت گرفتار باشم، و این کار تا کی ادامه خواهد داشت؟
وی گفت: تا این زمین را تماما بشکافی! به او التماس کردم که برای تخلص من چارهای نماید تا از گرفتاری نجات پیدا کنم. شخصی که آن طرف زمین تشریف داشت، به من گفت: تکلیف شما را باید آن شخصی که در مقابل ما قرار دارد روشن کند.
وقتی به خدمت آن بزرگوار رسیدم عرض کردم: این بدبختی تا کی ادامه خواهد
داشت؟ در جواب فرمود: جاجیمی را که مربوط به ما بود و مسئلهاش را هم پرسیده بودی، چرا برای خودت برداشتی؟! در این گیر و دار بودم که از خواب بیدار شدم و دیدم غرق در عرق میباشم. جاجیم را بردم و به فقیر دادم. پول من هم از بین رفت!
آری این است نتیجه و فرجام خوردن مال غیر، بدون رضایت و اجازهی صاحب مال. خداوند ان شاء الله تعالی به همهی ما چشم بینا و دلی آگاه عنایت فرماید که در یوم الحسرة گرفتار نباشیم.
