جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

پیشگفتار (1)

زمان مطالعه: 2 دقیقه

بسم‏الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و لعنة الله علی أعدائهم أجمعین من الجن والانس من الأولین والآخرین.

قال الله العظیم فی کتابه الکریم: (یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و ابتغوا الیه الوسیلة…) (1).

ای اهل ایمان از خدا بترسید و وسیله‏ای برای تقرب به او بجویید و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.

و بعد، کتاب حاضر، که با نام چهره‏ی درخشان قمر بنی‏هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام در مقابل شما قرار دارد، زندگینامه‏ی شخصیتی می‏باشد که قلم از وصفش عاجز است؛ قلمی که از جانب هستی بخش حمایت می‏شود. معبود بشر، خدای بزرگ، قلم را گرامی می‏دارد و در آغاز سوره‏ی نون از قرآن مجیدش، به عظمت قلم و شکوه آثار آن سوگند می‏خورد:

(ن والقلم و ما یسطرون – ما أنت بنعمة ربک بمجنون(.

قسم به نون که نام نور و ناصر حق یا لوح نور خداست، و قسم به قلم و آنچه تا ابد در لوح محفوظ خواهد نگاشت که تو به لطف و رحمت پروردگارت (عقل کامل و نعمت نبوت یافته‏ای و) هرگز مجنون نیستی.

هر قومی که قلم و صاحبان قلم را گرامی داشت، آن قوم و ملت، شکست ناپذیر خواهد بود. وقتی قلم در محیطی انحراف نیافت و آن را گرامی داشتند، آزادی و حقیقت در آن محیط

کشته نمی‏گردد؛ و وقتی حقیقت و آزادی از بین نرفت توطئه‏ها به وجود نمی‏آید، عصیان و طغیان دیده نمی‏شود، فساد رونق نمی‏گیرد، و نارضایی به وجود نمی‏آید. هر گاه قلم به میدان مجاهدت کشیده شده، به سود جامعه، به سود ملت، به سود اکثریت، به سود مذهب، و به سود همه بوده و همه فاتح از مبارزه درآمده است. البته نه قلمهای مزدور. قلم پیروز است اگر اجیر نشود (2).

قلم آزاده و مدافع حریم اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‏السلام ارزنده‏ترین میراث بشریت است.

با اشاره‏ی اجمالی که به اهمیت قلم شد، باید گفت: قلم، با تمام عظمتش، از وصف این شخصیت الهی و آسمانی عاجز است. برای شناخت این اسوه‏ی تقوی، جهان بشریت باید کنگره‏های «ابوالفضل علیه‏السلام شناسی» برگزار کند. چه، به عقیده‏ی شیعه و متفکرین اسلامی و فرزانگان آزاده، پس از رسول اکرم صلی الله علیه و اله و سلم و حضرت معصومین علیهم‏السلام او یکی از عالم‏ترین، فقیه‏ترین، فرزانه‏ترین، شجاع‏ترین، و سخاوتمندترین افرادی است که تاریخ اسلام، بلکه تاریخ جهان، به خود دیده است.


1) سوره‏ی مائده: آیه‏ی 35.

2) اقتباس از کتاب غوغای سقیفه: نوشته‏ی دانشمند محترم محمد مقیمی، انتشارات سعدی، تهران.