سقاخانهی نوروزخان تا زمان سلطنت رضاخان پهلوی، برپا بود. به هنگام ساختن خیابان بوذر جمهری بود که بازارچه و سقاخانه نوروزخان را تخریب کرده، جزء خیابان کردند و نظر به ارادت شدید مردم، به جای این سقاخانه دیگری در جبهه جنوبی خیابان بوذر جمهری و در مشرق جلوخان شمالی مسجد شاه سابق و مسجد امام فعلی ساختند.
سقاخانه کنونی بنای تازهای است که آن را به اعتبار سقاخانه قدیم نوروزخان، به آن نام میخوانند (بلوکباشی: ص 15(. این بنای جدید، در ابتدا به همت سید کمال شیخ رضایی، مشهور به آقا سید کمال ناظم مجلس دارالشوری ملی، که برادر حضرت شمس العرفا نیز بود، در سال 1363 هجری قمری بازسازی شده است. در جنب سقاخانهی فوق نیز مسجد و مأذنهای، بنا شده که شبستان آن تا پشت بام سقاخانه امتداد داشته و هنوز هم آباد و پر رونق است (مصطفوی: 1361، ص 82(.
به طوری که اشاره شد، سقاخانه نوروز بسیار مورد توجه ساکنان تهران بوده، و مردم از نقاط دور و نزدیک برای طلب نیاز بدان روی آورده، و متوسل به موکل آن میشدند. زمانی هم که سعی شد تا مردم را از توسل به آن منع کنند، با این که پنجرههای آن را آهنی کردند، قفلهایی به درش زدند و از استفاده از آب آن جلوگیری کردند؛ باز مردم همچنان بدان توسل میجستند و نذورات خود را داخل آن میریختند (شهری: 1367، ج 5، ص 127(. نظر به این توجه و استقبال بود که کمکم تمهیداتی فراهم کرده و آب آن را به صورت بهداشتی در آوردند؛ ولی پنجرههای آهنی همچنان باقی ماند. این سقاخانه به صورت یکی از مشهورترین سقاخانههای تهران، حیات اجتماعی خود را تا به امروز ادامه داده و همچنان استوار و پر رونق باقی مانده است.
طبق گزارش محققان در جریان خیابان کشی و تخریب بنای قبلی سقاخانه نوروزخان، جای پای سنگی آن مفقود شد. احتمال داده میشود که جای پا، در زیر خیابان مانده باشد. ولی بر اساس و مشاهدات اخیر از این سقاخانه، جای پای سنگی در بنای در حال بازسازی و نوسازی سقاخانه مشاهده شد. امروزه این جاپای سنگی، در حالی که به رنگ طلائی مزین شده و در قابی سنگی جای گرفته است، با ابهتی هر چه تمامتر بر دیوار داخلی و در مقابل پنجرهی سقاخانه جلب توجه
میکند. البته ترکهایی چند نیز بر سطح این جا پای سنگی به چشم میخورد.
از جمله سایر تزیینات بنای در حال بازسازی سقاخانه نوروزخان، میتوان به آیینهکاریها و تزیینات کاشیکاری زیبای آن اشاره کرد. چنانکه مشاهده میشود هیأت این سقاخانه در جریان نوسازی، تغییرات کلی یافته و از کتیبههای کاشی نگاره زیبای سقاخانه قدیمی، اثری باقی نیست. ضمنا باید اضافه کرد که این سقاخانه در گذشته شمع خانهای نسبتا مفصل داشته که به جهت استقبال بسیار مریدان آن، به طور دائم روشنیبخش فضای پرفیض آن بوده است (ماسه: 1355، ص 403(. اما امروز از این شمعخانه، نشانی باقی نیست مضاف بر این که حتی از افروختن شمع بر لبهی درگاه آن هم [به جز در ایام عزاداری] ممانعت میشود.
