مقام دستهای ابوالفضل (2)

شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم‏السلام، همانگونه که در معارف و احکام دین از دستورات و فرمایشات آنان تبعیت می‏کنند، تمامی آن چیزهائی هم که به آنها تعلق دارد از قبیل قبر مطهر آنان، محل عبادتشان و محل عبورشان و غیره را مورد احترام و بزرگداشت و تبرک قرار می‏دهند، و این امر را از عوامل متمم ولایت و محبت خود به سرورانشان و لوازم اتباع و تشیع می‏دانند.

و این شیوه: کرداری شایسته و صحیح است، زیرا آن یا محل دفن آنان است که به زیارتش می‏شتابند، یا جای عبادتشان است که در آن به عبادت حق متعال مشغول می‏شوند، یا مکان سرور آنان می‏باشد که شیعیان با دیدن آن شاد می‏شوند ویا جایگاه حزن و غمشان بوده که پیروانشان در آنجا برایشان اندوهگین و اشکبار می‏گردند؛ و این همان تشیع محض و اقتدای صحیح است.

از این قبیل است آنچه ما در کربلا مشاهده می‏کنیم از مقام دستهای حضرت ابوالفضل علیه‏السلام که از زمان باستان به عنوان مقام دستهای حضرت ابوالفضل سلام الله علیه شناخته شده و در هر عصری شیعیان به زیارت آن دو مقام شتافته‏اند و هر نسلی از نسل پیشین فراگرفته است که در این دو مکان مقدس به پیشگاه آن حضرت عرض ادب نمایند و همین شیوه‏ی پسندیده که «سیره‏ی مستمره» نامیده می‏شود برای اثبات قداست آن دو مکان کافی است وگرنه بسیاری از مشاهد مشرفه مورد سؤال قرار می‏گیرد.

مقام دست راست در سمت شمال شرقی دروازه‏ی بغداد، در محله‏ی باب خان نزدیک در شرقی صحن مطهر ابوالفضل علیه‏السلام قرار دارد. بر دیوار مقام ضریحی کوچک نصب است که بر کتیبه‏ی آن دو بیت به فارسی نگاشته شده است که سراینده‏ی آن و نیز تاریخ بنا و ضریح مشخص نگشته است. آن دو بیت به قرار زیر است:

افتاد دست راست خدایا ز پیکرم‏

بر دامن حسین برسان دست دیگرم‏

دست چپم بجاست اگر نیست دست راست‏

اما هزار حیف که یک دست بی‏صداست‏

مقام دست چپ در بازارچه نزدیک درب کوچک صحن، واقع در جنوب شرقی می‏باشد که به بازارچه‏ی عباس معروف است. بر دیوار نرده‏ای نصب است که بر کاشی‏های آن اشعار زیر نگاشته شده که اثر طبع شیخ محمد سراج می‏باشد:

سل اذا ما شئت و اسمع و اعلم‏

ثم خذ منی جواب المفهم‏

ان فی هذا المقام انقطعت‏

یسرة العباس بحر الکرم‏

هیهنا یا صاح طاحت بعد ما

طاحت الیمنی بجنب العلقم‏

أجر دمع العین و ابکیه أسا

حق أن یبکی بدمع عن دم‏

اگر بخواهی از من بپرس و به پاسخ قانع کننده گوش داده فراگیر، که اینجا مکان مقدسی است که در آن دست چپ حضرت عباس علیه‏السلام، آن دریای کرم قطع شده است. آری در اینجا دست چپ او پی شد پس از آنکه دست راستش در کنار علقمه از تن جدا گردیده بود. اشک دیدگان به رخسار روان کن و در این غم گریه کن، که شایسته است به جای اشک خون گریه کنی.