معافیت از سربازی‏

حقیر چند سالی است که جهت تبلیغ در ماه مبارک رمضان و محرم و صفر و فاطمیه به منطقه پاکدشت و گلزار ورامین می‏روم. و کراماتی را از حضرت ابوالفضل العباس (علیه‏السلام) نقل می‏کنم، تا این که:

روزی حاج علی محمدی که اصالتا از بادرود کاشان و ساکن گلزار ورامین است. کرامتی برایم نقل کرد که در این جا نقل می‏کنم:

ناگفته نماند که ایشان از خادمین و ارادتمندان به حضرت اباعبدالله الحسین و حضرت ابوالفضل العباس (علیه‏السلام) است به طوری که به محض شنیدن اسم آن‏ها اشکش جاری می‏شود.

ایشان هر ساله در ظهر عاشورا، سفره اطعام گسترده‏ی دارد که صدها نفر را غذا می‏دهد، می‏گوید: هر چه هم به این جمعیت اضافه شود هرگز غذا کم نمی‏آید. چون مربوط به ما نیست، مربوط به خودشان (امام حسین و حضرت ابوالفضل

علیهماالسلام) است. جالبتر این که ایشان می‏گوید: حتی گوساله‏ای که به نام نامی امام حسین (علیه‏السلام) بزرگ می‏کنم و در بین دیگر گوساله‏ها است رشد عجیب و غریبی دارد با آنکه جای نگهداری و غذایشان یکی است.

و اما کرامت:

نامبرده گوید: در سال 1350 شمسی بود که قرار شد مرا به خدمت سربازی ببرند، از آن جایی که من نمی‏توانستم به سربازی و خدمت طاغوت بروم چندین ماه بود که دائما به حضرت ابوالفضل العباس (علیه‏السلام) متوسل می‏شدم. تا این که شبی در عالم خواب دیدم در روستای «تیجن» که از توابع ورامین است هستم. دیدم صحنه کربلا برقرار است، خیمه‏ها برپا شده و امام حسین (علیه‏السلام) جلو خیمه‏ها قدم می‏زند. جلو رفتم و خودم را روی قدم مبارک حضرت انداختم و یقین داشتم که ایشان امام حسین (علیه‏السلام) است. به من فرمود: «تو با قمر بنی‏هاشم کاری داری؟» مشکلت به دست او حل می‏شود و با اشاره فرمود: «ابوالفضل آن جاست.» دیدم آقا ابوالفضل وسط میدان می‏رزمد و می‏خروشد و به سوی شریعه فرات می‏رود: و دشمنان را مثل برگ درخت به زمین می‏ریزد. جلو رفتم و دستم را بلند کردم، مثل آن که امام حسین (علیه‏السلام) نامه‏ای به من داده بودند که به علمدارش ارائه بدهم. با دست راست نامه را به آقا قمر بنی‏هاشم (علیه‏السلام) نشان دادم، حضرت فقط یک نگاه کردند و فرمودند:

»نگران نباش تا فردا کارت درست می‏شود«

ایشان (محمدی) با اشک چشم گفت: فردای آن شب برگه معافیت من از سربازی درست شد.

تاریخ نقل: 1421 قمری‏

عباس رمضان علی‏زاده کاشانی. قم‏