حضرت حجةالاسلام و المسلمین سلالة السادات آقای حاج سید حسین حسینی شیرازی (دامت برکاته) فرزند برومند عالم متقی و فقیه وارسته حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید صادق حسینی شیرازی (دام ظله الوارف) کرامتی از حضرت اباالفضل العباس (علیهالسلام) مشاهده کرده بود که برای مؤلف کتاب چنین نقل کرد:
شخصی به نام سید کاظم، سالهای قبل که من در کویت بودم برایم نقل کرد در نماز جماعت ما شرکت میکرد. ایشان وقت خواندن نماز روی پای خود نمیتوانست بایستد لذا یک کرسی داشت و به آن تکیه مینمود. و سجده میکرد. آن روز به حرم اباعبدالله الحسین (علیهالسلام) رفتیم و زیارت و نماز خواندیم، همراه با چند نفر که ما را همراهی میکردند و کرسی آقا را هم ناخودآگاه با
خود داخل حرم کردند. لذا وقتی به حرم مطهر حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس (علیهالسلام) رفتیم زیارتنامه خواندیم و ناگهان متوجه شد که آن کرسی که برای نماز خواندن استفاد میکردند نیست؛ پس از زیارت خواست نماز بخواند، یکدفعه مقابل ضریح مطهر ایستاد و گفت: یا ابوالفضل العباس (علیهالسلام) زیارتنامه خواندهام میخواهم نماز بخوانم پس از سخن گفتن با حضرت علیهالسلام و ایستاد بدون این که به چیزی تکیه کند نمازش را خواند و پس از آن نماز و زیارت دیگر هیچ وقت به آن کرسی احتیاج پیدا نکرد. و شفا گرفت و حال ایشان از ما هم بهتر بود.
این معجزهای بود در حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس (علیهالسلام) خود به عینه مشاهده کردم. این معجزه آشکار در 15 نیمه رجب 1424 قمری اتفاق افتاد.