مردم پناهنده حرم امام حسین و قمر بنی‏هاشم شدند

در جنگ جهانی دوم، نیروهای انگلیس که در مقابل روس‏ها بودند از طریق خلیج‏فارس وارد عراق شده و به طرف شمال پیشروی می‏کردند و به هر منطقه‏ای که می‏رسیدند از قتل و غارت و تجاوز کوتاهی نمی‏کردند. مقاومت‏های محلی چندان دوام نداشت. در مسیر خود به شهر مقدس کربلا رسیدند، کربلا را محاصره کرده وارد شهر شدند. مردم وحشت‏زده و هراسان به حرم مطهر حضرت سید الشهدا امام حسین (علیه‏السلام) و حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس (علیه‏السلام) پناهنده شدند. انگلیسی‏ها هم برای بیرون کردن مردم و متفرق ساختن میدان حرم مطهر را محاصره کرده بودند. حرم و صحن مملو از جمعیت و همه دست به دامان سالار شهیدان و علمدار کربلا بودند. و از ترس تمام درهای ورودی را قفل زده بودند؛ تا این که انگلیسی‏ها ساعت حرم مطهر را هدف توپ قرار داده و به آن شلیک کردند.

ساعت تکه تکه شده به روی زمین ریخت. مردم به حال اضطرار متوسل به فرزندان حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) شدند که جمعیت داخل حرم مطهر مشاهده نمودند که نوری سبز رنگ که حدود بیست سانتیمتر طول داشت. از ضریح مطهر خارج شد و وارد رواق مطهر شد. در حالی به حدود یک متر رسیده بود به طرف صحن در حرکت بود تا به ایوان رسید. وقتی وارد فضای صحن شد. تا اعماق آسمان طول آن دیده می‏شد. تا از فضای صحن هم خارج شد بلافاصله سر و صدای مهاجمان تمام شد.

از بلندی نگاه کردند، گویا خبری نبود. درهای حرم را گشودند و بیرون رفتند تمام اجساد بی‏سر انگلیسی‏ها در میدان اطراف حرم مطهر ریخته بود بعدا سرهای آنها را در پنج فرسخی کربلا به نام مسیب پیدا کردند.

7 خردار 1382 ولی الله شریفانی.