شاید در مقاتل، نام «حکیم بن طفیل طائی» را شنیده باشید. او از سران و اشراف کوفه، و از منافقان و حامیان سرسخت حکومت یزید بود و در کربلا، در جریان قتل و غارت آل الله و جنایات دیگر دست داشت. حکیم بن طفیل کسی است که به سوی امام حسین علیهالسلام تیراندازی کرده بود. نیز او قاتل ابیالفضل العباس علیهالسلام بود و لباس و اسلحهی ایشان را به غارت برد. (1) هنگامی که از او سؤال کردند: چرا به سوی فرزند فاطمهی زهرا علیهاالسلام تیر انداختی؟! با گستاخی گفت: تیر من بر بدن او اصابت نکرد، بلکه فقط به لباس حسین علیهالسلام خورد و آسیبی به او نرساند! و معلوم است که این عذر هرگز از او پذیرفته نخواهد شد.
حکیم از کسانی است که دست انتقام حق – که از آستین مختار بن ابوعبیدهی ثقفی بیرون آمده بود – به زودی گریبان وی را گرفت و به وضعی فجیع او را به درک فرستاد. عبدالله بن کامل، معاون مختار، با افرادش به سوی خانهی «حکیم بن طفیل» رفت و او را بازداشت کرد و سپس او را به طرف دارالاماره حرکت داد. (2).
1) تاریخ طبری: جلد 6، صفحهی 62؛ کامل ابن اثیر: جلد 4، صفحهی 92 و 242.
2) مصدر سابق.
