مسلم است که حضرت ابوالفضل – سلام الله علیه – از اکابر و افاضل فقها و علمای اهل بیت بوده، و معلوم است کسی که در پرتو آفتاب ولایت، و در مدرسهی امامت حضرت علی بن ابیطالب علیهماالسلام و حضرت امام حسن و حضرت امام حسین علیهماالسلام تربیت شده و کسب علم و نورانیت نموده است، درک مقام و مرتبهی فضل او برای ما میسر نیست.
یک دهن خواهم به پهنای فلک
تا بگویم وصف آن رشگ ملک
بلکه وی عالم ربانی و دارای علم لدنی بوده است. در روایتی از معصومین علیهمالسلام در شأن آن حضرت آمده است که: «انه زق العلم زقا» زقه أی أطعمه. یعنی آن حضرت در کودکی (از پدر بزرگوار خویش) علم آموخته، آن گونه که کبوتر بچهی خود را غذا و آب میخوراند، و هم یعنی آن حضرت چشنده است علم را چشیدنی (1).
1) خصایص العباسیة آیة الله حاج شیخ محمد ابراهیم کلباسی نجفی «ره«، انتشارات خامه، چاپ دوم، سال 1366 شمسی، صفحهی 297.
