عبدالله بن عقبه غنوی

جنگجوی شجاع دیگری به نام «عبدالله بن عقبه غنوی» به

میدان عباس علیه‏السلام آمد، حضرت عباس علیه‏السلام پدر او را می‏شناخت، خطاب به او فرمود: «تو نمی‏دانستی که در میدان با من روبرو می‏شوی، برگرد، و خود را به کشتن نده، به خاطر احسانی که پدرم به پدرت نموده، دست از جنگ بردار، و میدان را ترک کن.«

او بر حمله اصرار می‏ورزید، و به نصایح مهرانگیز عباس علیه‏السلام گوش نکرد، چند بار حمله و درگیری رخ داد، عباس علیه‏السلام همچنان از کشتن او دریغ می‏ورزید، سرانجام عبدالله خود را در برابر عباس علیه‏السلام خسته و ناتوان یافت، با اینکه لحظات قبل به خاطر خجالت و شرم، به پایگاه خود باز نمی‏گشت، این بار به سوی لشکر خود گریخت، عباس علیه‏السلام با جوانمردی خاصی (در این مورد که وضع عبدالله اقتضای آن را داشت) او را تعقیب نکرد، و به این ترتیب عبدالله چون روباهی از چنگ شیر، جهید و گریخت و جانش را از مهلکه نجات داد. (1).

1) اقتباس از همان مدرک.