این لقب بیانگر صحیفهای از مقام و موقعیت حضرت عباس علیهالسلام در بهشت جاویدان است. چرا که طیار، پرواز کننده در فضای عالم قدس و درجات و مقامات والای جنت است. (1) چنین واژهی پر ارجی از لبان مبارک امام سجاد علیهالسلام تراوش کرد. روزی حضرت به عبیدالله بن عباس، پور دلبند عموی خویش، نگریست؛ سرشک غم از دیدگانش جاری شد و فرمود:
»هیچ روزی بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سختتر و طاقتفرساتر از روز شهادت عمویش حمزه و بعد از آن روز شهادت پسر عمویش جعفر بن ابیطالب نبود و هیچ روزی مانند روزی که بر حسین علیهالسلام گذشت، دشوارتر نبود. زمانی که سیهزار نفر از امت با ریختن خون فرزند فاطمه به خدای خود تقرب جستند و سخنان آن حضرت در وجود آنها اثر نکرد.»
لحظاتی چند گذشت، آنگاه امام ادامه داد:
»خداوند عمویم عباس را رحمت فرماید که جان خویش را در راه برادرش تقدیم کرد تا اینکه دستهایش از پیکر جدا شد. خداوند به جای آنها دو بال در بهشت به وی عطا فرمود تا با آنها در سرای فردوس همراه فرشتگان به پرواز درآید، چنان که به جعفر بن ابیطالب بال عطا فرمود…» (2).
1) خصایص العباسیه، ص 131.
2) بطل العلقمی، ج 2، ص 109 – 108.
