همین که وارد شهر شدند شیعهی کربلا را به آتش مرگ گرفتند؛ هم کشتند و هم غارت کردند و اموال و نفایس حرم را بردند و ضریح را به هم زدند و صندوق را شکستند. فقط صحیفههای طلایی که در دیوارها به کار رفته بود از خطر سالم ماند، به علت استحکام نصب آنها در بنای حرم، و بیش از پنج هزار نفر کشته و ده هزار تن زخمی گردید.
از جملهی شهدا، میرزا حسین شاهزاده، وزیر سابق نادرشاه افشاری بود که اقامت کربلا را داشت و علامهی فاضل متکلم، عبدالصمد همدانی، نزیل کربلا و جمعی دیگر از علما. و از شهدای داخل حرم بود خازن روضهی سید محمدموسی بن محمدعلی و برادران و سید حسن و سید حسین و عموزادگان او سید یحیی بن سید علی و سید مصطفی. (1).
دیگر از اشخاصی که این فاجعه را به تحریر درآورده، محقق بزرگ مرحوم سید عبدالحسین کلیددار است. وی عدد سپاه مهاجم را بیست هزار نفر و عدد مقتولین را نیز بیست هزار نفر شمرده است. از غارت حرم به خصوصیات پرداخته و چهار هزار شال کشمیر و سه هزار شمشیر نقره و بسیار گلوله و اسلحه برده است و از جملهی غارتها لؤلؤ
بزرگی بوده و بیست عدد شمشیر که با جواهرات پرقیمت مرصع بوده. (2).
1) مسیر طالبی: میرزا ابوطالبخان، صفحهی 310.
2) مدینة الحسین: سلسلهی 1283.
