آن حضرت در شجاعت ضربالمثل بود. در آن همه جنگها که در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پس از آن انجام گرفت شرکت کرد ولی هیچ گاه ترس و اضطراب از خود نشان نداد و با اینکه بارها در ضمن حوادثی مانند جنگ احد و جنگ خندق و جنگ خیبر و جنگ حنین، یاران رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و لشگریان اسلام لرزیدند و یا پراکنده شده فرار کردند، وی هرگز به دشمن پشت نکرد و هیچ وقت نشد که کسی از ابطال و مردان جنگی با وی درآویزد جان به سلامت برد. و شگفت آنکه، در عین حال با کمال توانایی هیچ گاه ناتوانان را نمیکشت و فراریان را دنبال نمیکرد وآب بر روی دشمن نمیبست.
از مسلمات تاریخ است که آن حضرت در جنگ خیبر در حملهای که به قلعهی مزبور نمود، دست به حلقهی در رسانیده با یک تکان درب قلعه را کنده و بدور انداخت! (1).
و همچنین در روز فتح مکه، که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم امر به شکستن بتها از جمله بت «هبل» فرمود (هبل بزرگترین بتهای مکه به شمار رفته و مجسمهی عظیم الجثهای از سنگ بود که بر بالای کعبه نصب شده بود) علی علیهالسلام به امر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم پای بر دوش آن حضرت گذاشته بالای کعبه رفت و «هبل» را از جای خود کند و پایین انداخت (2).
پیغمبر اکرم – صلی الله علیه و آله در پاسخ به کسانی که نزد وی از تندی علی علیهالسلام (در راه اجرای دقیق و بیملاحظهی احکام الهی، و محو قاطع آثار کفر و شرک و نفاق) گلایه میکردند، فرمود: علی را سرزنش نکنید، زیرا وی شیفتهی خداست (3).
شاهد بارز شجاعت مولا علیهالسلام – چنان که اشاره شد – رزم تاریخی آن حضرت با مرحب، قهرمان مشهور یهودی قلعهی خیبر، و گشودن دژ استوار قلعهی مزبور است، که اهمیت آن (بویژه در تاریخ یهود) تا آنجاست که زمانی که کاروان سرای کربلا را به دستور یزید از محلات شام عبور میدادند برای تحریک احساسات مردم بر ضد دختر رشید امیرالمؤمنین علی علیهالسلام، زینب کبری سلام الله علیها، در محلهی جهودان شام ندا دردادند که اینان، فرزندان فاتح خیبرند! و نیز چهارده قرن بعد از آن تاریخ، زمانی که
ارتش صهیونیزم در جنگ شش روزهی اعراب و اسرائیل (ژوئن 1967) صحرای سینا را اشغال کرد، تلویزیونهای جهان نشان دادند که نیروهای اسرائیلی در صحرای مزبور، پای بر زمین میکوبند و «یوم بیوم خیبر» میگویند!
از این روی بیمناسبت نیست نگاهی به ماجرای فتح خیبر اندازیم. نوشتهاند:
1) شیعه در اسلام: صفحهی 129، به نقل از تذکرة الخواص: صفحه 27.
2) شیعه در اسلام: صفحهی 129، به نقل از تذکرة الخواص: صفحهی 27؛ مناقب خوارزمی: صفحه 71.
3) مناقب آل ابیطالب علیهمالسلام: جلد 3 صفحهی 221 و مناقب خوارزمی: صفحهی 92.
