واقع در خیابان ناصر خسرو، خیابان خدابندهلو، باغچه علیخان و مقابل کوچهی مروی. بنای آجری این سقاخانه، فضای داخلی مکعب شکلی را ایجاد کرده که با سکویی به دو قسمت تقسیم شده است. چنان که از اظهارات اهالی محل بر میآید قمست پایین قبلا به منبع آب سنگی و ساروجی سقاخانه اختصاص داشته که ابتدا به صورت دستی و بعدها توسط لولهکشی آب شهری پر میشده است. در حال حاضر این منبع تخریب شده ولی سکوی آن همچنان باقی مانده و مکان مناسبی را برای قرار دادن وسایل هدیه شده به این مکان مقدس، پدید آورده است. امروزه در پایین این سکو، آبگیر کوچکی قرار دارد که توسط متولی فعلی سقاخانه تأمین شده است.
اطراف سر دروازه این بنا، واجد تزیینات آجرکاری زیبایی است که روی آن را از چند سال پیش نقاشی و دیوارنویسی کردهاند. از جمله اسباب این
سقاخانه نسبتا مجلل که در روی سکو و پشت پنجره شیشهای و نردهدار آن قرار گرفته است، میتوان به چند قاب عکس همراه تصاویری چاپی از وقایع عاشورا، چند چراغ پایهدار، یک قاب آیینه، رومیزی مخمل که با دست گلدوزی و منجوقدوزی شده، و نیز یک قندیل برنجین مشبک و نسبتا بزرگ، که امروزه لامپ برقی درون آن روشنیبخش فضای سقاخانه است، اشاره کرد. بانی اولیه این سقاخانه شخصی به نام نقیب السادات بوده که حدود سال 1300 هجری قمری اقدام به بنای این سقاخانه کرده است. تولیت این سقاخانه، مدتها بر عهدهی شخصی به نام حاج غلامحسین بقال، بوده که در سال 1356 شمسی فوت نمود و بعد از آن نگهداری از این سقاخانه، به عهده اهالی و کسبه محل قرار گرفته است. تاریخ آخرین مرمت کلی این بنا را حدود 40 سال پیش ذکر میکنند.
