خانواده

خانواده‏ای که حضرت اباالفضل در آن نشو و نما نمود و آموزش و پرورش یافت از بهترین، عالیترین و کم‏نظیرترین نوع خود می‏باشد. نگاهی به شخصیت پدر – مادر – برادر و خواهر آن حضرت این موضوع را کاملا روشن می‏سازد.

قبل از هر چیز از پدر بزرگوار او یعنی مولای متقیان نام می‏بریم که بعد از رسول خدا (ص) عالی‏ترین و بالاترین مقام را نه فقط در جهان اسلام بلکه در عالم انسانیت احراز نموده است. سخن درباره پدر گرامی حضرت عباس (ع) و شخصیت شگفت‏آوری همانطور که ادهم کاشانی در اشعار زیر بیان داشته از جمله محالات محسوب می‏گردد.

اوصاف علی به گفتگو ممکن نیست‏

گنجایش بحر در سبو ممکن نیست‏

من ذات علی بواجبی نشناسم‏

اما دانم که مثل او ممکن نیست‏

علی (ع) آفتاب حقیقتی بود که در جهان اسلام نمودار و تابیدن گرفت و با انوار نورانی و معنویت خود جهانی را روشن ساخت زهد و تقوی – شجاعت و رشادت- خداپرستی و عبادت – دستگیری و سخاوت و بالاخره فصاحت و بلاغت آن حضرت از جمله صدها صفات اعجاب‏آور دیگری می‏باشد که داماد پیامبر گرامی به نحو اکمل از آن برخوردار بود.

بزرگی مقام و عظمت امیرمؤمنان به درجه بود که کلیه جهانیان را در قبال دریای اوصاف خود به تعجب و حیرت واداشته تا جائی که پیدا نمودن کلمه و اسمی که نمودار چنان شخصیتی باشد صورت محال و غیرممکن به خود گرفته است و به قول شاعر نامی معاصر استاد شهریار:

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت‏

متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

و با این ترتیب ملاحظه می‏شود که حضرت اباالفضل از وجود چه پدر بی‏نظیری برخوردار بوده و از چه منبع فیاضی از نظر آموزش و پرورش سیراب می‏شده است.

مادر حضرت عباس (ع) یعنی ام‏البنین نیز چه از نظر خانوادگی و چه از نظر شخصیت معنوی و فردی مرتبه بلندی را دارا می‏باشد او از خانواده کلابیه بود که از طوایف معروف و مشهور عربستان به شمار می‏رفت و مورد احترام و تکریم کلیه قبائل بود و علاوه بر این خود ام‏البنین شخصا از بانوان دانشمند عصر خود بود و در علوم دینی و همچنین در فصاحت و بلاغت، تقوی و پرهیزکاری از افراد کم‏نظیر به شمار می‏رفت.

برای عظمت مقام وی همین بس که حضرت زینب علیهاالسلام پس از واقعه کربلا و جریان کوفه و شام وقتی به مدینه مراجعت فرمودند به دیدار ام‏البنین که فرزندان خود را در روز عاشورا از دست داده بود رفتند و بعدها نیز تا موقعی که در مدینه بودند در کلیه اعیاد به دیدن ام‏البنین می‏رفتند و تصدیق خواهند فرمود بانوئی که حضرت زینب به آن شخصیت و مقام به ملاقات او پیشی بجویند و در اعیاد، خود را به دیدار او ملزم بدانند دارای چه منزلتی است و مسلما یک چنین بانوی بزرگواری در سمت مادری حضرت عباس و آموزش و پرورش وی چه تا چه حد تأثیر داشته و تا چه اندازه در

ایجاد شخصیت آتی فرزند خود مؤثر بوده است.

در مراحل بعدی یعنی پس از پدر و مادر، شخصیت برادران و خواهران از نظر محیط خانواده قابل توجه می‏باشد. حضرت اباالفضل بهترین برادرانی که امکان داشته باشد و همچنین بهترین خواهری را که بتوان نظیری برای آن یافت در کنار خود داشته است. حضرت امام حسن (ع) و حضرت امام حسین (ع) برادران ابوالفضل بودند که توصیف درباره آنها که از عالیترین تعلیم و تربیتها برخوردار بودند سخنی زائد به نظر می‏رسد زیرا آن دو وجود عزیز در آغوش خاتم النبیین بزرگ شدند و از تعالیم عالیه آن پیشوای عالیقدر استفاده نموده و از برکات پدری همچون علی و مادری مانند حضرت فاطمه برخوردار شده‏اند آیا از این بهتر برادری می‏توان برای حضرت عباس پیدا نمود مسلما خیر. از طرف دیگر ابوالفضل (ع) خواهری چون زینب کبری داشت که بدون شک و به تصدیق دوست و دشمن – مسلمان و غیرمسلمان مایه افتخار بانوان جهان بوده و خواهد بود. آیا می‏توان آن خودگذشتگی و شهامت

غیرقابل تصوری را که زینب (ع) در جریان واقعه کربلا از خود نشان داد فراموش کرد. آیا می‏توان آن وظیفه سنگینی را که بعد از واقعه عاشورا زینب کبری به عهده داشت و در نهایت خوبی از عهده آن برآمد از یاد برد و آیا ممکن است سخنان فصیح و بلیغ و در ضمن شکننده آن بانوی بزرگوار را در کوفه و در شام که پایه حکومت یزید را به لرزه درآورد و دنیائی را به اعجاب واداشت بدست فراموشی سپرد؟ اصولا کدام بانوئی را می‏توان نشان دهید که با دیدن آن همه مصائب که هر یک از آنها جوانی را پیر و پیری را به مرگ می‏کشاند تا آن اندازه بردبار بوده و متین عمل کند و در اثر آن، انتقام خون شهدای کربلا را پی‏ریزی نماید. این همه شخصیت و این همه مقاومت و این همه علو طبع که حضرت زینب از خود نشان داد در اثر چه بوده؟ جواب آن روشن است. در اثر داشتن یک آموزش و پرورش کامل صحیح آن هم در خانواده رسالت. و آن وقت حضرت عباس (ع) چنین خواهر گرامی را در کنار خود داشته که بدون چون و چرا در ایجاد شخصیت اباالفضل تأثیر کاملی داشته است.

با توجه به مطالب فوق خوانندگان ملاحظه می‏فرمایند حضرت اباالفضل در چه محیط مقدس پا به عرصه هستی گذارده و در چه محیط ارزنده و آموزنده‏ی آموزش و پرورش یافته است.