وی مکنی به ابیالقاسم و شبیه به حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام بود، مأمون به خط خود نوشت که به حمزة بن حسن، شبیه امیرالمؤمنین علیهالسلام، صد هزار درهم عطا شود. و از اولاد اوست محمد بن علی بن حمزه، نزیل بصره، که از حضرت امام رضا علیهالسلام و غیر آن حضرت نقل حدیث کرده، و مردی عالم و شاعر بوده است. خطیب بغدادی در تاریخ خود گفته است: ابوعبدالله محمد بن علی بن حمزة بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن امیرالمؤمنین علیهالسلام یکی از ادبا و شعرا بوده که از پدرش و نیز از عبدالصمد بن موسی هاشمی و غیر ایشان نقل روایت میکند. چنانکه و روایت کرده از عبدالصمد به اسناد خود از عبدالله بن عباس که گفت: هر گاه حق تعالی غضب کرد بر خلق خود و تعجیل نفرمود از برای ایشان به عذابی ماند باد و عذابهای دیگری که هلاک فرمود به آن عذابها امتها را، خلق میفرماید برای ایشان خلقی را که نمیشناسند خدا را که عذاب کند ایشان را. و نیز از بنیحمزه است ابومحمد قاسم بن حمزةالأکبر که در یمن میزیسته و شخصی عظیمالقدر بوده و جمالی بینهایت داشته. و نیز از بنیحمزه است ابویعلی حمزة بن قاسم بن علی بن حمزةالأکبر ثقهی جلیلالقدر که شیخ نجاشی و دیگران از او به نیکی یاد کرده و قبرش در نزدیکی حله است. شیخ نجاشی در رجال خود فرموده است: حمزة بن قاسم بن علی بن حمزة بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن امیرالمؤمنین علیهالسلام ابویعلی، ثقهی جلیلالقدر، از اصحاب حدیث بسیار روایت میکرد، او را کتابی است در ذکر کسانی که روایت کردهاند از جعفر بن محمد علیهالسلام. نیز از کلمات علما و اساتید معلوم میشود که وی از علمای غیبت صغری، و معاصر با والد صدوق، علی بن بابویه رضوان الله علیهم اجمعین، بوده است. در باب شخصیت والای علمی و معنوی او باز هم در آینده توضیح خواهیم داد.