حضرت عباس مرا شفا داد (1)

سید طالب مصطفی الفائزی آل طعمه، یکی از خادمان روضه مقدسه‏ی امام حسین و حضرت عباس علیهماالسلام است، او چنین نقل می‏نمود:

در حدود سال 1970 میلادی بود، بیماری به اتفاق خانواده‏اش وارد حرم حضرت اباالفضل علیه‏السلام شد، او عقب افتادگی ذهنی داشت و نمی‏توانست راه برود و روی پای خود بایستد، پاهای خود را می‏کشید و به طور نشسته حرکت می‏کرد تا اینکه به طرف ضریح مطهر رفت، طبق عادت متعارف دور ضریح طواف می‏نمود و برای شفای خود متوسل به حضرت اباالفضل العباس علیه‏السلام شده بود، هم چنان که از پیش متوسل می‏شد.

یک مرتبه در بین طواف متوجه شد که می‏تواند برپا بایستد، ایستاد، از خوشحالی به طرف مرقد مطهر حضرت اباعبدالله علیه‏السلام می‏دوید و فریاد می‏زد: شافانی العباس؛ حضرت عباس علیه‏السلام مرا شفا داد.

مردم با دیدن این منظره تعجب نمودند و اطراف خانواده‏اش را گرفته بودند و از عنایات و الطاف حضرت باب الحوائج اباالفضل علیه‏السلام نسبت به بیماری – که پزشکان از معالجه‏ی او ناتوان بودند – در شگفت شده بودند. (1).

1) همان مصدر.