حضرت ابوالفضل در آئینه گفتار معصومین

1) گفتار حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله‏

در یکی از رؤیاهای صادقه آمده، پیامبر صلی الله علیه و آله به عباس علیه السلام فرمود: خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر که خواستی شفاعت کن.

2) گفتار امام علی علیه‏السلام: «عباس علیه‏السلام در پیشگاه خداوند دارای مقام بسیار ارجمندی است خداوند به جای دو دست دو بال به او می‏دهد و او با آن دو بال همچون جعفر طیار در فضای بهشت همراه فرشتگان پرواز می‏کند«

و نیز روزی که امام علی علیه‏السلام در بستر شهادت بود عباس علیه‏السلام را طلبید و او را به سینه اش چسبانید و فرمود:

»به زودی در روز قیامت چشمم به وسیله‏ی وجود تو روشن می‏گردد»

3) گفتار حضرت زهرا علیهاالسلام: روایت شده وقتی که روز قیامت بر پا می‏شود پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه‏السلام می‏فرماید:

به حضرت زهرا علیهاالسلام بگو برای شفاعت و نجات امت چه داری؟

حضرت علی علیه‏السلام پیام پیامبر صلی الله علیه و آله را به حضرت زهرا علیهاالسلام ابلاغ می‏کند حضرت زهرا علیهاالسلام در پاسخ می‏فرماید: «ای امیر مؤمنان! دو دست بریده‏ی پسرم عباس علیه‏السلام برای ما در مورد شفاعت کافی است«.

4) گفتار امام حسین علیه‏السلام: حضرت سیدالشهداء در مورد برادرش حضرت ابوالفضل علیه‏السلام سخنان زیادی دارد و ما در اینجا فقط به یک جمله اکتفا می‏کنیم که بعد از شهادت عباس فرمود:

ای برادر خداوند عالمیان به تو جزای خیر بدهد که تو در راه خدا بطور کامل جهاد کردی.

5) گفتار امام سجاد علیه‏السلام: روایت شده: روزی نگاه امام سجاد علیه‏السلام در مدینه به فرزند حضرت ابوالفضل علیه‏السلام افتاد، بی اختیار اشک از چشمانش سرازیر شد، آنگاه فرمود:

»هیچ روزی بر رسول خدا سخت‏تر از روز جنگ احد نبود در آن روز عمویش حضرت حمزه شیر خدا و شیر رسول خدا کشته شد و بعد از آن هیچ روز بر رسول خدا سخت‏تر از روز جنگ موته نبود که در آن روز پسر عمویش جعفر طیار کشته شد. آنگاه فرمود: هیچ روزی سخت‏تر از روز شهادت حسین نبود، 30 هزار نفر از دشمن که می‏پنداشتند از امت اسلام هستند حسین را احاطه نمودند و در ریختن خون او به خدا تقرب می‏جستند، به نصیحت امام حسین گوش نکردند و از روی ظلم و دشمنی آن حضرت را کشتند و سپس فرمود: «خداوند رحمت کند عباس را ایثار کرد و دچار مصائب و امتحان عظیم گردید و جانش را فدای برادرش حسین نمود، تا آنجا که دستهایش در این راه قطع گردید، خداوند به جای آن دو دست دو بال به او عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان با آن دو بال پرواز کند

چنانچه خداوند به جعفر بن ابی‏طالب نیز دو بال عنایت کرد که در بهشت به پرواز درآید. و آنگاه امام سجاد علیه‏السلام این جمله را در شأن حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام فرمود:

»برای عباس علیه‏السلام در پیشگاه خداوند بزرگ مقامی بس ارجمند است که همه شهیدان در روز قیامت از آن مقام حسرت می‏برند«

شعر (1).

عباس ای جمیع صفاتت خداپسند

ام‏البنین ز اوج مقام تو سربلند

گفتا چنین مدیح تو را زین العابدین (علیه‏السلام‏)

بر قدر و جاه تو شهدا غبطه می‏خورند

–

عشق پاک تو فی صدور الناس‏

شعر به ایمان مؤمنان مقیاس‏

وه چه خوش گفت حضرت سجاد (علیه‏السلام‏)

»رحم الله عمی العباس«

6) گفتار امام صادق علیه‏السلام: «عموی ما عباس، علیه‏السلام پسر علی علیه‏السلام بینشی تیز و دقیق و ایمانی محکم و استوار داشت در رکاب برادرش با دشمنان جهاد کرد و به خوبی از عهده‏ی آزمایش الهی برآمد و به مقام شهادت رسید.«

و نیز در فرازی از زیارتنامه منقول آن حضرت خطاب به حضرت ابوالفضل علیه‏السلام می‏خوانیم:

سلام بر تو ای بنده‏ی شایسته‏ی و پیرو فرمان خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله و امیرمؤمنان علیه‏السلام و حسن علیه‏السلام و حسین علیه‏السلام.

و نیز در فراز آخر زیارتنامه فوق می‏خوانیم که حضرت امام صادق علیه‏السلام خطاب به حضرت ابوالفضل علیه‏السلام می‏فرماید:

»گواهی می‏دهم که تو در امر دینت هیچ گونه سستی نکردی و در برابر دشمن باز نایستادی و به راستی با کمال بصیرت و آگاهی از دنیا رفتی در حالی که اقتدا به صالحان نمودی و از پیامبران پیروی کردی«

شعر

ز آن عشق و جهاد دلپذیرت‏

دلها همه عاشق و اسیرت‏

در مدح تو بس که گفت معصوم‏

داری تو، به دین خود بصیرت‏

7) گفتار امام هادی علیه‏السلام: در فرازی از زیارت ناحیه‏ی مقدسه امام هادی می‏خوانیم:

»سلام بر ابوالفضل العباس پسر امیرمؤمنان، 1- آنکه با کمال مواسات و ایثار و برادری جانش را نثار برادرش حسین کرد 2- آنکه دنیا را وسیله آخرت قرار داد 3- آنکه خود را فداکارانه فدای برادر نمود 4- آنکه نگهبان دین و سپاه حسین بود 5- آنکه تلاش بسیار برای آب رسانی به سوی لب تشنگان نمود 6- آنکه دو دستش در راه خدا قطع شد«.

8) گفتار امام زمان (عج(: حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره) فرمودند: یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود، برای من نقل کرد، مشکل داشتم به مسجد جمکران رفتم، درد دلم را در عالم معنا به حضرت ولی عصر (عج) عرض کردم و از او خواستم که وساطت کرده از درگاه خدا شفاعت کند تا مشکل من حل گردد.

برای این منظور به طور مکرر به مسجد جمکران رفتم، ولی نتیجه‏ای نگرفتم تا اینکه روزی در آن مسجد در هنگام نماز دلم شکست و خطاب به امام زمان (عج) عرض کردم:

»مولاجان! آیا جایز است که در محضر شما باشم و به دیگری متوسل شوم؟ شما امام من می‏باشید، آیا زشت نیست با وجود امام امتی حتی به علمدار کربلا قمر بنی‏هاشم علیه‏السلام متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟ از شدت ناراحتی بین خواب و بیداری قرار گرفته بودم ناگهان با چهره‏ی نورانی قلب عالم امکان حضرت حجة (عج) روبرو شدم، بی درنگ سلام کردم جواب سلام را داده و فرمود:

نه تنها زشت نیست و ناراحت نمی‏شوم که به علمدار کربلا متوسل گردی، بلکه به شما راهنمایی نیز می‏کنم که هنگام توسل به علمدار کربلا چه بگویی؟ هنگامی که برای روای حاجت به آن حضرت متوسل شدی بگو:

یا اَبَاالغَوثِ ادرکنی؛

یعنی: ای پدر پناه دهندگان، به فریادم برس و به من پناه ده.

1) از استاد حسان.