از القاب مشهور حضرت عباس «حامی الضعینه» است. غیرت و عطوفت بسیار حضرت وی را بر آن داشت تا از بانوان حرم حسینی و خیمههای سیدالشهدا غفلت نکرده، از آغازین روزهای هجرت تا واپسین لحظههای حیات، هماره اطراف آنان باشد و در برآوردن خواستههایشان بکوشد. آنان را از محملها پایین گذارد، محلی برای استراحتشان فراهم سازد، شبها به پاسداری از خیمههایشان بپردازد و در آرامش روحی و آسایش جسمی آنها کوشا باشد.
سخن زنان و اطفال پس از شهادت عباس علیهالسلام نشان دهنده میزان
تلاش و فداکاریهای آن بزرگوار در این باره است.
سید جعفر حلی در قصیدهای زیبا بدین لقب اشاره کرده، عباس علیهالسلام را برتر از ربیعه، اولین کسی که بدین لقب شهرت یافت، میداند و میفرماید:
حامی الظعینة این منه ربیعه
ام این من علیا ابیه مکدم
حامی بانوان کجا، ربیعه کجا
پدر او علی علیهالسلام کجا و مکدم [پدر ربیعه] کجا؟
علامه شیخ عبدالواحد مظفر، جواب سید جعفر حلی را با بیتی دلنشین میدهد و میگوید:
حامی الضعینه کربلا بصارم
صادی الحدید رواه قحف الرأس (1).
حامی بانوان در کربلا چون شیری حضور داشت
هم او که عطش شمشیر آهنین خود را از [خون] تارک دشمنان سیراب کرد
1) بطل العلقمی، ج 2، ص 63.
