حامی الظعن (حامی و نگهبان کاروان)

به طور حتم خوانندگان گرامی آگاهی دارند که در آن زمان مسافرت‏ها اکثرا به صورت دسته جمعی و یا به عبارت بهتر با کاروان انجام می‏گرفت و باز توجه خواهند داشت که مسافرت در آن موقع با توجه به فواصل نقاط و بیابانهای بدون آب و علف و بیم و هراس از راهزنان با چه مشکلات و خطراتی مواجه می‏گردید و به همین جهت حمایت از کاروان و کاروانیان یکی از صفات برجسته و خداپسندانه محسوب می‏گردید و همواره سرپرستی کاروان را چه از نظر امنیتی و چه از نظر

سایر موارد مربوطه افراد و شخصیتهای ممتاز عهده‏دار می‏شدند. یکی از معروفترین حامیان کاروان، حضرت اباالفضل می‏باشند که از نظر حمایتی که در این گونه موارد تقبل می‏فرمودند به لقب فوق الذکر مشهور گردیدند و آخرین کاروانی که سرپرستی و حفظ و حراست از آن به آن وجود عزیز محول گردید کاروانی بود که خط سیر آن از مدینه به مکه و از مکه به کربلا امتداد داشت که مسلما خوانندگان از وظیفه سنگینی که قمر بنی‏هاشم در این مرحله از مسافرت به عهده داشت به خوبی مستحضر و مطلع می‏باشند.

حضرت اباالفضل (ع) علاوه بر القاب و عناوین فوق الذکر که به تفکیک و سبب اطلاق آن به حضرت عباس (ع) ذکر شد دارای عناوین دیگری بوده‏اند که مشهورترین آنها القاب و کنیه‏هائی بود که به ذکر آن مبادرت گردید.