زمان مطالعه: < 1 دقیقه
روزی میهمانی برای امیرالمؤمنین علی علیهالسلام رسید. آن حضرت به خانه آمده و فرمود: ای فاطمه، آیا طعامی برای میهمان خدمت شما می‌باشد؟ عرض کرد: فقط قرص نانی موجود است که آن هم سهم دخترم زینب می‌باشد. زینب علیهاالسلام بیدار بود، عرض کرد: ای مادر، نان مرا برای میهمان ببرید، من صبر میکنم. طفلی که در آن وقت، که چهار یا پنج سال بیشتر نداشته این جود و کرم او باشد، دیگر چگونه کسی میتواند به عظمت آن بانوی عظمی پی ببرد؟ زنی که هستی خود را در راه خدا بذل بنماید، و فرزندان از جان عزیزتر خود را در راه خداوند متعال انفاق بنماید و از آنها بگذرد بایستی در نهایت جود بوده باشد (1).
1) ریاحین الشریعة: جلد 3 صفحهی 64.
