حضرت حجتالاسلام و المسلمین سید علی اشرف حسینی دام عزه نویسندهی پرتلاش و عاشق اهلبیت علیهمالسلام توفیق داشتند عرفهی امسال (1384 ه. ش – 1426 ه. ق) به پابوسی مرقد سالار شهیدان حسین بن علی علیهالسلام و عتبات عالیه مشرف شوند. بعد از بازگشت وقتی حقیر برای عرض زیارت قبول خدمت ایشان رسیدیم، این معجزه را به عنوان یکی از سوغاتیهای سفر برای من نقل فرمودند:
در شب – یا روز عرفه – در بین الحرمین، جوانی در حدود بیست و پنج ساله را دیدم – که تنومند بود – که سینهخیز فاصلهی حرم اباالفضل علیهالسلام تا حرم امام حسین علیهالسلام را طی میکند (آن هم به طور مخصوص که همهی سنگینی بدن را به دستهای خود وارد میکند و با آرامشی تمام) با توجه به قیافهی او که عراقی بود و معمولا اهل عراق در حرمهای مطهر سینهخیز نمیروند (یعنی در بین آنها همانند ما ایرانیها، هنوز مرسوم نشده است) و آن هم در وقت زیارتی عرفه که موج زایرین در بین الحرمین مشغول رفت و آمد میباشند و سه چهار نفر از دوستان او جمعیت را خبردار نموده، برای او راه باز میکردند.
مجموعه این امور باعث شد تا من از دوستان او بپرسم که علت سینهخیز رفتن این جوان چه میباشد؟
وقتی پرسیدم دوستان او جواب دادند: این دوست ما فلج شده بود، از همه جا که ناامید شده بود، به حضرت ابوالفضل علیهالسلام متوسل شد و با آن بزرگوار عهد کرد که اگر مرا شفا بدهی فاصله بین الحرمین را سینهخیز میروم، و الحمدلله قمر
بنیهاشم اباالفضل علیهالسلام او را شفا داد و الآن آمده و دارد به نذر خودش عمل میکند (فاصلهی بین حرم اباالفضل علیهالسلام تا حرم حسینی علیهالسلام سینهخیز میرود(.
ما هم به باب الحوائج قمر بنیهاشم علیهالسلام عرضه میداریم:
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشهی چشمی به ما کنند