گرچه شهیدان راه خدا از نظر ما مفقودند ولی از نظر قرآن مجید مشهودند، گرچه فدائیان کوی حق از چشم ما غائبند ولی از نظر قرآن کریم بر اعمال و افعال ما شاهدند. قرآن عظیم که عظمتش جهان را فرا گرفته راجع به افرادی که در راه خدا کشته شدهاند در سوره مبارکه آل عمران، آیهی 168 میفرماید:
و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون.
یعنی هرگز گمان نکنید آن افرادی را که در راه خدا کشته شدهاند مردهاند، بلکه همه آنان زندهاند و از طرف خدا رزق و روزی به ایشان میرسد.
گرچه شأن نزول این آیه شریفه درباره شهدای احد است، ولی در عین حال اطلاق این آیه شریفه شامل حال عموم شهیدان راه خدا میشود. روی این اصل
اصیل تردیدی نیست: حضرت قمر بنیهاشم (علیهالسلام) که بعد از امام حسین (علیهالسلام(، بزرگترین شهیدان راه حق به شمار میروند زنده است. همین طور که قرآن مجید راه خدا را زنده معرفی کرده است اخبار و احادیثی که از طرف امامان مذهب مقدس شیعه به یادگار مانده نیز این موضوع مهم را تأیید مینمایند و برای معتقدین به دستگاه نبوت و امامت تردیدی در اینکه امامانی که در راه خدا شهید شدهاند زندهاند، باقی نمیگذارد.
چون این کتاب گنجایش نقل آن اخبار و احادیث را ندارند لذا از افرادی که بخواهند کلیه آنها را مطالعه نمایند تقاضا میشود به کتاب (معالم الزلفی، تألیف مرحوم سید هاشم بحرانی، صفحه 111 به بعد) مراجعه کنند. علاوه بر این دلیلهای عقلی و نقلی که از نظر مبارک خوانندگان منصف گذشت بوسیدن قبر و ضریح حضرت قمر بنیهاشم (علیهالسلام) دستوری است که از حضرت امام جعفر صادق (علیهالسلام) به یادگار مانده است و ما از باب نمونه، به نقل قسمتی از آنها اکتفاء مینماییم.
علامه مجلسی در کتاب، مزار بحار، صفحه 180 از صهوان جمال یعنی شتربان، از امام جعفر صادق (علیهالسلام) نقل میکند که فرمود: وقتی به زیارت قبر حضرت عباس (علیهالسلام) رفتی و زیارتنامه آن حضرت را خواندی روی قبر مبارک آن بزرگوار میافتی و آن را میبوسی و میگویی: «بابی و امی یا ناصر دین الله، الی آخر…» یعنی پدر و مادرم به فدای تو باد، ای یاری کننده دین خدا، الی آخر..
این روایت و امثال آن مشروعیت بوسیدن قبر و ضریح حضرت اباالفضل (علیهالسلام) را ثابت، بلکه لازم مینماید و برای افراد منصف هیچگونه اشکال و ایرادی را باقی نمیگذارد. بدین جهت و جهات دیگر بود که بزرگترین مرجع و
اعلم و اتقای زمان خود یعنی آقا باقر بهبهانی (ره) چنان که در صفحه 66 کتاب اسرار الشهادة مینگارد – هرگاه به زیارت حضرت عباس (علیهالسلام) مشرف میشد اول آستانه درب حرم مقدس آن حضرت را میبوسید و بعد از این به احترام و تواضع به حرم مشرف میگردید. عمل یک چنین مرجع و عالم عالی مقام برای مردم حجت و برهانی است قوی.
نگارنده کتاب ستارگان درخشان – حجة الاسلام محمد جواد نجفی – با نقل این موضوعات سابق الذکر معلوم شد: که بوسیدن ضریح خواه ضریح امامان و خواه ضریح قمر بنیهاشم (علیهالسلام) اشکالی که ندارد به جای خود، بلکه چون امر امام است لازم و دارای ثواب هم خواهد بود. ولی در عین حال که امر امام می‌باشد بیشتر و بالاتر از یک عمل مستحب نخواهد بود.
