تولد قمر بنی‏هاشم

نخستین ثمره‏ی ازدواج امام علی علیه‏السلام و فاطمه‏ی کلابیه در شب چهارم شعبان سنه‏ی 26 هجری به دنیا آمد. مادرش قنداقه‏ی او را به دست امام علی علیه‏السلام داد و امام او را در بغل گرفت در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت، سپس خطاب، به مادر کودک فرمود: نام این نوزاد را چه گذارده‏ای؟ مادر، با کمال ادب عرض کرد: «من در هیچ امری از شما سبقت نگرفته‏ام، هر نامی را که شما بپسندید، همان را انتخاب کن.«

امام فرمود: من این کودک را به نام عمویم، عباس نامیدم.

حضرت علی علیه‏السلام چندین بار در دوران طفولیت حضرت عباس علیه‏السلام دستهای نازنین و دیده‏های شهلا و پیشانی‏اش را می‏بوسید و اشک می‏ریخت و می‏فرمود: گویا می‏بینم این دستها در یوم الطف در کنار شریعه‏ی فرات در راه یاری دین خدا قطع می‏گردد. روزی در چنین حالی ام‏البنین علیهاالسلام از امام پرسید چرا گریه می‏کنید؟ امام فرمود: به آنچه بر سر این دستان نازنین خواهد آمد گریه می‏کنم.

مادر هراسان و شتابان پرسید. چه بر سر آنها خواهد آمد؟

امام با لحن مملو از غم و اندوه فرمود: آنها از بازو جدا خواهد شد.

مادر تا این سخن را شنید گریه چشمانش را پر کرد. و با دلی محزون پرسید:

چرا دستهایش قطع می‏شوند؟

امام فرمود: در یاری اسلام و دفاع از برادرش حسین علیه‏السلام

مادر با کمال صبر، خدای را سپاس گفت که فرزندش فدای سبط نبی فرزند حضرت زهرا علیهاالسلام خواهد بود.

تا بوسه به رخسار پسر داد علی علیه‏السلام‏

از عشق و وفای او خبر داد علی علیه‏السلام‏

دانست جدا شود دو دستش کو را

بوسید و ز بوسه بال و پر داد علی علیه‏السلام (1).

از آنجا که حضرت ابوالفضل علیه‏السلام خوش سیما و خوش صورت و زیبا اندام بود مادرش از چشم حسودان بر پسر زیبایش نگران بود و می‏ترسید که مبادا به او آسیبی برسانند و رنجورش کنند و در این باره اشعار زیر را سروده است:

اعیذه بالواحد

من عین کل حاسد

قائمهم و القائد

مسلمهم و الجاهد

صادرهم و الوارد

مولدهم و الوالد

یعنی: فرزندم را از چشم حسودان نشسته و ایستاده، آینده و رونده، مسلمان و منکر، بزرگ و کوچک و زاده و پدر، در پناه خداوند یکتا قرار می‏دهم.

1) سید رضا مؤید.