توفان احساس عاشقان

سروده‏های پرشور و احساسات مقدس، به سان توفانی است که آتش حماسه‏های سرخ را در گذر زمانها و ایام برافروخته و چشمگیر می‏دارد، عظمت حوادث را جلوه‏گر ساخته، آثار آسمانی آن را بهتر و بیشتر نمایان می‏سازد و حماسه‏های سپید سیرتان سرخ صورت را برای همیشه پر فروغ و تابناک نگاه می‏دارد.

با نگاهی به گذشته درمی‏یابیم که نگاه ژرف امامان معصوم علیهم‏السلام، از

نگاه دیگران گسترده‏تر است و وسعتی به پهنای آفرینش دارد. همای همت آن بزرگان بر آن بود که شعور نهفته در وجود شیعیان شیفته را با شعار جهان افروز آمیخته سازند تا کودکان خردسال و انسانهای کهنسال از این اقیانوس بی‏کران جرعه‏های معرفت بنوشند و بیرق این حماسه‏های فرهنگ آفرین را به فردا و فرداییان بسپارند.

از این رو گاهی با دعا و زمانی با تشویق زبان به ستایش این سروده‏ها می‏گشادند، هر جا ضروری می‏نمود با صله‏ای ارزشمند این احساسات پاک را ارج می‏نهادند. و هنگامی که لازم می‏دیدند از پاداش الهی شعرهای پاک مداحان اهل بیت چنین یاد می‏کردند:

هر کس درباره‏ی ما یک بیت شعر سراید، خداوند خانه‏ای در بهشت برای او فراهم می‏کند.

هیچ مؤمنی برای ما شعری نمی‏گوید مگر آن که خداوند در بهشت شهری برای او بنا می‏کند که هفت برابر دنیا گسترش دارد و همه‏ی فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل در آن به دیدارش می‏آیند.

ای کمیت، تا وقتی درباره‏ی ما شعر می‏سرایی مؤید به روح القدس خواهی بود. (1).

1) العباس، ص 222.