در اینجا تناسب دارد نظر شما را به یکی از کرامتهایی که بیانگر تعبیر عالی امام عصر، حضرت حجة بن الحسن علیهالسلام از حضرت عباس علیهالسلام است جلب کنیم، از افراد موثق، از عالم ربانی، مرجع تقلید، حضرت آیتالله العظمی سید شهاب الدین نجفی مرعشی (وفات یافته 7 صفر 1414 هـ ق) نقل کردند که ایشان فرمودند:
یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود، برای من نقل کرد، مشکلی داشتم، به مسجد جمکران رفتم.
درد دلم را در عالم معنی به حضرت ولی عصر علیهالسلام عرض کردم و از او خواستم که وساطت کرده از درگاه خدا شفاعت کند تا مشکل من حل گردد.
برای این منظور به طور مکرر به مسجد جمکران رفتم، ولی نتیجهای نگرفتم، تا اینکه روزی در آن مسجد، در هنگام نماز دلم شکست و خطاب به امام زمان علیهالسلام عرض کردم:
»مولا جان! آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگری متوسل شوم؟
شما امام من میباشید، آیا زشت نیست با وجود امام، حتی به علمدار کربلا قمر بنیهاشم علیهالسلام متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟»
از شدت ناراحتی، بین خواب و بیداری قرار گرفته بودم، ناگهان با چهرهی نورانی قلب عالم امکان حضرت حجت علیهالسلام روبرو شدم،
بیدرنگ سلام کردم، جواب سلامم را داد و فرمود:
»نه تنها زشت نیست و ناراحت نمیشوم که به علمدار کربلا متوسل گردی، بلکه به شما راهنمایی نیز میکنم که هنگام توسل به علمدار کربلا چه بگویی؟ هنگامی که برای روای حاجت به آن حضرت متوسل شدی بگو:
یا اباالغوث ادرکنی؛
ای پدر پناه دهندگان، به فریادم برس و به من پناه ده. (1).
1) اقتباس از کتاب چهرهی درخشان قمر بنیهاشم حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام، تألیف علی ربانی خلخالی، ص 419.
