مرحوم مقرم در کتاب «العباس علیهالسلام» نقل مینماید:
یکی از دوستانش به نام میرزا عباس کرمانی، حاجتی نزد خداوند داشت، جهت این گرفتاری که او را دچار ناراحتی کرده و فکرش را مشوش نموده بود، به قبر مطهر حضرت اباالفضل علیهالسلام پناهنده میشود و از خداوند مسألت مینماید که کار او را آسان بنماید و حاجتش برآورده شود.
چیزی نمیگذرد که درهای فرج بر او باز میشود و سرور و خوشحالی او را فرامیگیرد.
آنگاه این اشعار را میسراید:
أباالفضل! انی جئتک الیوم سائلا
لتسیر ما أرجوا فأنت أخو الشبل
فلا غرو ان أسعفت مثلی بأسا
لأنک للحاجات تدعی أبوالفضل
یعنی: اباالفضل! من امروز آمدم از شما مسألت مینمایم تا این که بر من آنچه به شما امیدوارم آسان گردانی.
جای هیچ گونه تعجب نیست اگر حاجتم را برآورده نمایی، زیرا که در برآورده شدن حاجات شما را اباالفضل بخوانند. (1).
1) قبس من کرامات سیدنا العباس قمر بنیهاشم علیهالسلام ص 24.
