پیامبر صلی الله علیه و اله در شأن علی علیهالسلام فرمود:
انا مدینة العلم و علی بابها، فمن اراد المدینة فلیأت الباب؛
من شهر علم هستم و علی علیهالسلام در آن شهر است، کسی که خواهان ورود به این شهر است، باید از در آن وارد گردد. (1).
حضرت علی علیهالسلام در همهی امور، پیشکار و دربان و واسطهی بین مردم و پیامبر صلی الله علیه و آله بود. هر بزرگی، دربان یا دربانانی دارد که مردم به واسطهی آنان با آن شخص بزرگ، ارتباط پیدا کنند.
حضرت عباس علیهالسلام فرزند علی نیز در حیات و ممات، دربان و پیشکار امام حسین علیهالسلام بود و واسطهی حقیقی بین مردم و امام حسین علیهالسلام بود و می‌باشد، هرگز امام حسین علیهالسلام وساطت عباس علیهالسلام را رد نمیکند و بابالحوائج بودن او نیز از یک نظر به این خاطر است که باب و پیشکار حسین علیهالسلام است و با وساطت، نیازهای نیازمندان را تأمین میکند و بیسامانان را سامان میبخشد.
از علامه طباطبایی (ره) صاحب تفسیر المیزان نقل شده که فرمود: مرحوم سید السالکین و برهان العارفین آقای آقاسید علی قاضی (استاد علامه طباطبایی در عرفان) فرمود: «در هنگام کشف، بر من روشن و آشکار شد که وجود مقدس اباعبدالله الحسین علیهالسلام مظهر رحمت کلیهی الهیه است و باب و پیشکار آن حضرت، سقای کربلا، سر حلقهی ارباب وفا، آقا بابالحوائج الی الله، ابوالفضل العباس، صلوات الله و سلامه علیه است.» (2).
1) مستدرک حاکم، ج 3، ص 126 و مدارک بیشمار دیگر.
2) چهره درخشان قمر بنیهاشم ابوالفضل العباس علیهالسلام، ج 1، ص 147 و 148.
