این پول، سهم حضرت ابوالفضل است و تعلق به شما دارد

واعظ و خطیب توانا، حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ علی آسوده‏ی یزدی، از فضلای حوزه‏ی علمیه‏ی قم، اظهار داشتند که در ماه مبارک رمضان 1410 ق از آقای حاج سید سلیمان موسوی (اوحدی شعار) در مدرسه‏ی مرحوم آقای گلپایگانی در شهر گلپایگان شنیدند که می‏فرمود:

20. یکی از وعاظ از شیخ عبدالله تهرانی نقل کرد که گفت: من یک سال در اثر عارضه‏ای نتوانستم در تهران منبر بروم و به یکی از شهرستان‏ها رفتم. نزدیک اقامتگاه من، تکیه‏ای قرار داشت و من به صورت ناشناس به آنجا می‏رفتم. روزی از مجلس

بیرون آمدم، جوانی مرا صدا زد و گفت: آقا شیخ، صبر کن! ایستادم. گفت: بیایید یک روضه‏ی حضرت عباس علیه‏السلام برایم بخوانید. با او رفتم تا به در خانه‏ای رسیدیم. درب را باز نمود و وارد خانه شدیم. دوباره درب را بسته و مرا به یک اطاق راهنمایی نمود و دو متکا روی هم گذاشت و از من درخواست روضه نمود. من هم شروع به خواندن کردم. پس از اتمام روضه پاکتی به من داد و من بیرون آمدم. سپس ملاحظه کردم، دیدم مبلغ هزار تومان پول است. چون آن ایام آن قدر پول به منبری نمی‏دادند، احتمال دادم اشتباه کرده باشد. برگشتم و درب خانه را زدم. پرسید: چه کسی در می‏زند؟

گفتم: روضه‏خوان هستم. درب را باز کرد. گفتم: پاکت را اشتباهی نداده‏اید؟ گفت: نه، این روضه خواندن قضیه‏ای دارد و آنگاه ماجرا را چنین شرح داد:

من یک نفر نصرانی هستم و شغلم رانندگی است. روزی در گردنه‏ی اسدآباد همدان، ماشینم نقص فنی پیدا کرد و از جاده منحرف شد. راه چاره مسدود بود. از زندگی مأیوس شدم، و چون در قهوه‏خانه‏ها بعضی از اوقات از راننده‏های مسلمان شنیده بودم که در گرفتاری‏ها به حضرت ابوالفضل علیه‏السلام متوسل می‏شوند، من نیز نذر کردم که اگر از این خطر نجات یابم از عوائد ماشین بدهم به نام آن حضرت روضه بخوانند. این پول را که دیدید، سهم حضرت ابوالفضل علیه‏السلام از درآمد یک ساله‏ی من است و تعلق به شما دارد.